προφητεύοντας το παρελθόν

  Κάθε φορά που πλησιάζει το τέλος της θητείας μίας αντιλαϊκής - ως είθισται να είναι όλες τα τελευταία χρόνια - κυβέρνησης το σύνθημα που κυριαρχεί είναι «Ας φύγουν τουλάχιστον αυτοί. Αποκλείεται οι επόμενοι να είναι χειρότεροι». Μέχρι τώρα όμως ο επόμενος ήταν πάντα πολύ χειρότερος από τον προηγούμενο.

  Άραγε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα σπάσει αυτή την καταραμένη παράδοση;

  Όταν το 2012 το εκλογικό αποτέλεσμα είχε αναδείξει δεύτερο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο που έπραξε ο Αλέξης Τσίπρας ήταν να τοποθετήσει το μνημόνιο σε έναν φάκελο και – έστω συμβολικά - να το στείλει πίσω στους ευρωπαίους λέγοντας τότε ότι «η λαϊκή ψήφος έστειλε μήνυμα ακύρωσης του Μνημονίου» (8 Μαΐου 2012).

  Από εκείνη τη στιγμή άλλαξαν πολλά. Το «πάρτε πίσω το μνημόνιο» έγινε «το μνημόνιο θα συνεχίσει να υπάρχει» (Αλέξης Μητρόπουλος,  11/12/2014, https://www.youtube.com/watch?v=ATa8r-tOghs, διάρκεια 1:02). Το «οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη» του Τσίπρα έγινε «εμείς ενημερώνουμε τις αγορές για το πρόγραμμά μας ήδη από το 2012 και τους βεβαιώνουμε ότι θα συνεχίσουμε την ίδια πολιτική» (Μηλιός, 15/12/2014, https://www.youtube.com/watch?v=JKLLhA3Qbos, διάρκεια 1:36) και το «η τρόικα θα φύγει την επομένη ημέρα εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ» μετατράπηκε στο «εμείς θα προσπαθήσουμε ώστε να φύγει η τρόικα»

  Οι κατά καιρούς εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα θυμίζουν τα Ζάππεια του Σαμαρά κατά τα οποία έσκιζε με αγανάκτηση μνημόνια σκορπώντας τα κατόπιν σαν κομφετί στον αέρα μέχρι που από την ίδια ήδη ημέρα που ανέλαβε την εξουσία έθεσε ως κύριο και καθημερινό του μέλημα την μέχρι κεραίας εφαρμογή του.

  Ακούγοντας λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν να γυρίσαμε με κάποια μηχανή του χρόνου στο πρόσφατο παρελθόν και παρακολουθούμε την αντιπολίτευση της εποχής με άλλα όμως πρόσωπα. Επιπρόσθετα, με αυτά που βροντοφωνάζουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν να μας προλέγουν το μέλλον που μας περιμένει με μία αυριανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.


  ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, ημέρα πρώτη. Το πρώτο που θα ανακοινώσει ο Αλέξης Τσίπρας στις δηλώσεις που θα κάνει αφού σταθεροποιηθεί το εκλογικό αποτέλεσμα που – όπως φαίνεται - θα αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα έστω και με μικρή διαφορά θα είναι ότι όλα όσα υποσχέθηκε θα υλοποιηθούν, όμως αυτό θα γίνει ….σε βάθος τετραετίας. Αυτό δηλαδή που λένε όλοι ευθύς μόλις αναλάβουν την εξουσία προκειμένου να απενοχοποιήσουν εκ των προτέρων τον εαυτό τους για το ότι αυτό που θα ακολουθήσει δεν θα είναι ακριβώς αυτό που υποσχέθηκαν προεκλογικά. Για την ακρίβεια: δεν θα έχει απολύτως καμία σχέση με τις προεκλογικές τους εξαγγελίες.


  Η συνέχεια θα παραμείνει εξ’ ίσου απογοητευτική για όσους στήριξαν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ασφαλώς και δεν θα καταργήσει το μνημόνιο αφού βέβαια από τώρα μας λένε ότι «οι τετρακόσοι-τόσοι εφαρμοστικοί νόμοι που ουσιαστικά το υλοποιούν δεν μπορούν να καταργηθούν από τη μία μέρα στην άλλη» πετώντας έτσι στα σκουπίδια αυτά που οι ίδιοι έλεγαν παλιότερα ότι η ακύρωση του μνημονίου θα γίνει με έναν νόμο όπου το ένα και μοναδικό του άρθρο θα καταργούσε έναν-προς-έναν όλους τους νόμους που προσδιορίζουν επακριβώς τις ενέργειες που απαιτεί το μνημόνιο συνεννόησης (memorandum of understanding).


  Κατόπιν, θα συνεχίσει όπως και η κυβέρνηση Σαμαρά να σύρεται σε συνομιλίες με την τρόικα (ουσιαστικά, πρόκειται για  συναντήσεις υπαγόρευσης εντολών και όχι για συνομιλίες) προκειμένου να παίρνουμε τις δόσεις και να πληρώνουμε τα παλιά δανεικά διότι ο Αλέξης έχει ήδη πει ότι δεν είμαστε μπαταχτσήδες και ότι θα αποπληρώσει τους δανειστές στο ακέραιο. Κατά καιρούς στελέχη του έχουν κάνει λόγο για ένα ποσοστό από 5% ως 16% του χρέους που είναι απεχθές οπότε το υπόλοιπο …84%  ως 95% είναι χρέος προς αποπληρωμή στους πάλαι ποτέ αποκαλούμενους «θεσμικούς επενδυτές», κατά τ’άλλα τζογαδόρους του χειρίστου είδους που αγόρασαν στη μαύρη αγορά ελληνικά ομόλογά στο 20% της αρχικής τους αξίας και απαιτούν κατόπιν από το ελληνικό ταμείο το 100% με την απειλή ότι αν αυτό δεν συμβεί τότε η άρνηση θα χαρακτηριστεί ως πιστωτικό γεγονός.


  Δεν θα τολμήσουν ούτε καν να βάλουν φρένο στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας διότι θα μας αναφέρουν το πρόσφατο παράδειγμα  (Δεκέμβριος/2014) στην Κύπρο όπου η Τρόικα δεν έδωσε μία δόση της χρηματοδότησης (του εαυτού της) στην Κύπρο διότι το κυπριακό κοινοβούλιο τόλμησε και ψήφισε νόμο που βάζει φρένο στην εκποίηση ενυπόθηκων ακινήτων. Και όλα αυτά, διότι …πάνω απ' όλα προέχει η αξιοπιστία της χώρας απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους όπως ο ίδιος ο Αλέξης άλλωστε τους έχει χαρακτηρίσει. (Διαβάστε και το «Αλέξης Τσίπρας: Η ακτινογραφία ενός συνεχιστή της σημερινής πολιτικής http://porofaraggo.blogspot.gr/2013/06/blog-post_3474.html)

  Θέλοντας στη συνέχεια ο Αλέξης να δείξει ότι τηρεί την υπόσχεσή του, θα ζητήσει,  ψελλίζοντάς το, να γίνει η περίφημη διεθνής συνδιάσκεψη που μας έχει τάξει όπως αυτή που έγινε το 1953 στο Λονδίνο για τα χρέη της Γερμανίας και – όπως μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ – αυτό ήταν το γεγονός στο οποίο στηρίχθηκε το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Ξεχνάει βέβαια ότι σε αυτό το θαύμα συνετέλεσαν κυρίως τα τρένα που αδιάκοπα, καθ’ όλη τη δεκαετία 1960-70 κουβάλησαν μία ολόκληρη γενιά ελλήνων στη Γερμανία προκειμένου να δουλέψει στις φάμπρικές της. Στην πρότασή του αυτή δεν θα ανταποκριθεί φυσικά κανένας (δεν απέσπασε ως τώρα καμία θετική απάντηση από κάποιον ευρωπαίο ηγέτη) και στην καλύτερη περίπτωση θα του κάνουν τη μεγάλη χάρη να του απαντήσουν ότι γίνονται ήδη διασκέψεις όπου η Ελλάδα συμμετέχει (συμπεριλαμβανομένων του eurogroup, ευρωκοινοβούλιο, κα) οπότε τι περισσότερο θα μπορούσε να θέσει σε μία ακόμα;


  Για τον ίδιο ακριβώς λόγο όπως και στα παραπάνω, αυτόν δηλαδή της παθολογικής ευρωλαγνείας, δεν θα κάνει απολύτως τίποτα ούτε στο θέμα της μεταναστευτικής πολιτικής η οποία απαιτεί την επαναδιαπραγμάτευση (αν όχι ακύρωση) της ευρωπαϊκής συνθήκης «Δουβλίνο 2» που μας υποχρεώνει να είμαστε δίχτυ μεταναστών που έρχονται απ’ αλάργα με σκοπό να συνεχίσουν το ταξίδι τους για την κεντρική Ευρώπη. Αυτό τουλάχιστον δηλώνουν οι ίδιοι οι μετανάστες, με πρόσφατο παράδειγμα τούς Σύρους μετανάστες που κάνοντας απεργία πείνας στο Σύνταγμα, απαιτούσαν να τους επιτραπεί να φύγουν προς την Ευρώπη. Αυτό βέβαια συνιστά παραβίαση στην ελευθερία που πρέπει να έχουν στην μετακίνηση και όχι σεβασμό των δικαιωμάτων τους όπως το παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ως γνωστόν(;) η παραπάνω συνθήκη υποχρεώνει την πρώτη χώρα της Ευρώπης στην οποία εισέρχεται ένας μετανάστης (ποια είναι σχεδόν πάντα αυτή; «νιάου-νιάου στα κεραμίδια») να τον κρατάει εκεί και να μην του επιτρέπει να συνεχίζει το ταξίδι του προς την υπόλοιπη Ευρώπη διαφορετικά η χώρα αυτή θα αποβληθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση για παραβίαση ευρωπαϊκής συνθήκης (αμήν και πότε). Διαβάστε και το «Από Αφγανιστάν για Ελλάδα μέσω Δουβλίνου http://porofaraggo.blogspot.gr/2014/02/blog-post.html)


  Όσοι στο μεταξύ θα έχουν απομείνει με την ελπίδα ότι ο Αλέξης τουλάχιστον δεν θα ξεπουλήσει την δημόσια περιουσία τότε μάλλον αυτή τους η ελπίδα θα διαψευστεί από τον ίδιο τον Αλέξη ο οποίος ήδη έχει πει (11 Δεκεμβρίου 2014) ότι απλά «…θα γίνει επανέλεγχος των συμβάσεων του ΤΑΙΠΕΔ από τη νέα βουλή που θα προκύψει μετά τις εκλογές» όταν μέχρι την προηγούμενη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ ανέμιζε τη σημαία της πλήρους κατάργησης του ΤΑΙΠΕΔ. Επομένως, αν οι συμβάσεις επανελεγχθούν και …με κάποιον μαγικό τρόπο …βρεθούν «εντάξει» τότε θα συνεχιστεί ανεμπόδιστα η εκποίηση της ελληνικής επικράτειας, είτε αυτή αφορά αεροδρόμια, παραλίες, δάση και διάφορες άλλες εκτάσεις.

  Στο μεταξύ, και για όσο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει την πολιτική «σωτηρίας» της χώρας, πάντοτε όμως μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης, ο κόσμος θα διαμαρτύρεται στους δρόμους εκτιμώντας ότι προδόθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ που τον θεωρούσε ότι ήταν η τελευταία του ελπίδα μετά από την δολοφονική πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Οπότε κάπου εδώ θα ξεπροβάλλουν από ένα στενό σοκάκι τα πράσινα ανθρωπάκια του συστήματος, τα ΜΑΤ, για να παίξουν τον γνωστό ρόλο που τόσο πολύ άλλωστε τους αρέσει και το κάνουν με υπερβάλλων μάλιστα ζήλο.


  Μετά από όλα αυτά το μόνο που μένει σε εκκρεμότητα είναι να αποφανθούμε αν θα είναι νόστιμες οι 300.000 φασολάδες που υποσχέθηκε ότι θα μοιράζει κάθε μέρα ο Αλέξης στα συσσίτια που θα στήσει.  Συσσίτια λοιπόν. Αυτή είναι η κατάκτηση του ευρώ το οποίο ο Αλέξης υπηρετεί και θα υπηρετήσει ωσάν αυτό να είναι μία θεότητα που δεν επιδέχεται καμία απολύτως αμφισβήτηση και που στο όνομά της θα πρέπει να συνεχιστούν οι ανθρωποθυσίες.


Θεοδόσης Εκίζογλου

Ἡ ἐπανάσταση τοῦ πληκτρολογίου, τοῦ καναπὲ καὶ τοῦ φραπέ

 Ἡ συνήθης διαπίστωση ποὺ κάνουμε εἶναι ὅτι παρὰ τὰ ἐξοντωτικά μέτρα τῆς κυβέρνησης δὲν ξεσηκωνόμαστε καὶ δὲν βγαίνουμε στοὺς δρόμους.  Ἡ συνέχεια τῆς φράσης εἶναι ὅτι γίναμε πρωταθλητὲς τοῦ καναπεδισμοῦ, τοῦ πληκτρολογίου καὶ τῆς φραπεδιάς. Παρακάτω θὰ δοῦμε ὅτι εἶναι ἀκριβῶς  αὐτὰ τὰ τρία ποὺ χρειαζόμαστε ὥστε νὰ ἀλλάξει ἡ σημερινή, μέχρι λιμοκτονίας παθητικὴ μας στάση ἀπέναντι στὴν ἀνελέητη ἐπίθεση ποὺ δεχόμαστε.

Νὰ βγοῦμε λοιπὸν στοὺς δρόμους. Πολὺ ὡραία. Ἂς πλημυρίσουμε τοὺς δρόμους. Καὶ μετά; Πῶς ἀκριβώς νὰ τὸ κάνουμε;  Μὲ τακτικὴ ἀνούσιας αὐτοθυσίας κατὰ τὸ «Ἀέραααα…..» καὶ ὅποιος σωθεῖ, σώθηκε;

 Μήπως τελικὰ αὐτὸ ἦταν ποὺ συνέβη ὅταν ὁ κόσμος ἀνταποκρίθηκε κατὰ δεκάδες χιλιάδες στὰ καλέσματα στὴν πλατεία Συντάγματος τὸ 2011 καὶ τὸ 2012; Πολλοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι τὸ «κίνημα τῆς πλατείας» κατάφερε νὰ ρίξει τόσο τὴν κυβέρνηση Παπανδρέου ὅσο καὶ τὴν κυβέρνηση Παπαδήμου ἀλλὰ δὲν θὰ μάθουμε ποτὲ ἂν τελικὰ ἡ πρόωρη λήξη τῆς θητείας τῶν συγκεκριμένων κυβερνήσεων ὀφειλόταν στὸ ἄτυπο ἐκεῖνο κίνημα ἢ ἂν συνέπεσε αὐτὲς νὰ ἐκτέλεσαν τὸ συμβόλαιο τὸ ὁποῖο ἔπρεπε νὰ ἐκτελέσουν ὁπότε δὲν ὑπῆρχε λόγος περαιτέρω παραμονῆς τους στὴν ἐξουσία.

Μετάφραση της ομιλίας Σαμαρά στην 79η ΔΕΘ

Τελικά με το πωλητικό σύστημα που έχουμε δεν ξέρεις τι είναι χειρότερο: Να τους ακούς να λένε παραμύθια ή να τους ακούς να λένε την αλήθεια; Το σίγουρο είναι ότι «τους ακούς, άρα υπάρχουν», οπότε αυτό είναι κακό από μόνο του. Πάμε.

Ο Σαμαράς στην ομιλία του στις 6/9/2014 κατά την έναρξη της 79^ης ΔΕΘ είπε μεταξύ των άλλων και κάποιες αλήθειες που αναδεικνύουν το πόσο αδίστακτη είναι η κυβέρνησή του. Μίλησε καθαρά όσο ποτέ άλλοτε για την μοντέλο υπαγωγής μας σε χώρα του Τρίτου Κόσμου το οποίο επιμελώς μας προετοιμάζει. 

Ασφαλώς δεν έλειψαν και οι ανέξοδοι εντυπωσιασμοί όπου κάποια πράματα που είναι αυτονόητα παρουσιάστηκαν ως επικά κατορθώματα, όπως οι «διορθώσεις» γύρω από τον ΕΝΦΙΑ και η μείωση-κοροϊδία στην τελική τιμή του πετρελαίου τα οποία άλλωστε μονοπώλησαν και το ενδιαφέρον. 

Ολόκληρη την ομιλία Σαμαρά μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ http://www.naftemporiki.gr/documents/852727/i-omilia-tou-antoni-samara-stin-79i-deth

Είπε ότι για πρώτη φορά οι υπηρεσίες υγείας παρέχονται και στους ανασφάλιστους. Ξέχασε όμως να πει ότι

ἀριστερὸς ἢ δεξιός; Ἰδοὺ ἡ ἀπορία

Πολιτικὲς γιὰ τὶς ὁποῖες παλαιότερα προσευχόμασταν μὴν τυχόν ἔρθει ἡ ἀριστερὰ καὶ τὶς ἐφαρμόσει, τὶς νομοθετεῖ καὶ τὶς ἐφαρμόζει τώρα ἡ δεξιὰ ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, πολιτικὲς ποὺ περιμέναμε νὰ ἔρθει ἐπιτέλους στὴ ἐξουσία μία ἀριστερὴ κυβέρνηση ὥστε νὰ τὶς ὑποστηρίξει, τώρα ἡ αὐτοαποκαλούμενη ἀριστερὰ τὶς ἀγνοεῖ καὶ υἱοθετεῖ τὰ δόγματα τῆς λεγόμενης δεξιάς.

έτσι θα ξεπουλήσουν όλο τον αιγιαλό και θα μας μείνει ...ο μισός

 μας λένε ότι όλα αυτά μας συμβαίνουν επειδή βρισκόμαστε σε βαθιά οικονομική κρίση. Κι όμως, στην ουσία δεν υπήρχε ποτέ κρίση. Το βροντοφωνάζουν οι ίδιοι οι κυβερνώντες όταν ευαγγελίζονται ότι το 2021 θα έχουμε επιστρέψει θριαμβευτικά στην αναλογία 120% του χρέους σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) το οποίο ποσοστό είναι…

…ααααααακριβώς το ίδιο ποσοστό εξ αιτίας του οποίου το 2010 η κυβέρνηση του Giorgakis έθεσε τη χώρα σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού και την παρέδωσε όπως είναι στα χέρια των δανειστών (παράγραφος 14 άρθρο 5^[1]) που ως από μηχανής θεοί μας «βοήθησαν» τότε ώστε να μην χρεοκοπήσουμε και έτσι μας έσωσαν (από ποιόν άραγε;) 

Αυτή η αντίφαση είτε είναι αποτέλεσμα μαζικής ψυχοπάθειας των κυβερνώντων είτε είναι μία καλοστημένη απάτη προς έναν ολόκληρο λαό σε βαθμό κακουργήματος.

Αποφθέγματα νεοελληνικού ραγιαδισμού

 Τὰ τελευταία χρόνια ζοῦμε τὸν ἐφιάλτη τῆς διάσωσής μας ἴσως ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἴμαστε ὁ λαὸς-ὄνειρο. Ἀκόμα καὶ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ σύστημα ποὺ μετεμψυχώνεται κάθε φορὰ στὸ ἑκάστοτε κυβερνητικὸ σχῆμα τρίβει τὰ μάτια του ἀφοῦ βέβαια δὲν τὸ πιστεύει ὅτι τοῦ ἔλαχε ἕνας τέτοιος λαὸς ποὺ εἶναι ἐπιδεκτικὸς στὰ πάντα χωρὶς νὰ ἐκφράζει σπουδαῖες διαμαρτυρίες  ἐνῷ κανονικὰ γιὰ τέτοια πρωτοφανὴ μέτρα ποὺ ἔχουν ἐπιβληθεῖ θὰ ἔπρεπε νὰ βρισκόμασταν μὲ βάρδιες στοὺς δρόμους (ἂν καὶ ὑπάρχουν καὶ καλύτερες τακτικές).

 Διότι πρὶν ἀκόμα τὸ ἄριστα δομημένο Σύστημα περιορίσει τὶς τυχὸν ἀντιδραστικὲς μας ἐνέργειές, πήραμε ἀπὸ  μόνοι μας μία κιμωλία καὶ ζωγραφίσαμε γύρω μας ἕναν μικρόκοσμο ἀπαγορεύοντας στὸν ἑαυτὸ μας νὰ βγαίνει ἔξω ἀπ᾿ αὐτὸν τὸν κύκλο ἀκόμα καὶ ὅταν βλέπουμε ὅλο καὶ συχνότερα τοὺς λέοντες τοῦ Συστήματος νὰ κατασπαράσσουν ἕναν-ἕναν τοὺς διπλανοὺς μας.

Προκειμένου νὰ παρουσιάσουμε τὸν αὐτο-εγκλεισμὸ μας ὡς τὴν καλύτερη τακτικὴ ἀπέναντι σὲ ἕνα σύστημα ἐξουσιῶν ποὺ ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη στρέφονται ἀνοιχτὰ πλέον κατά τῆς ἴδιας τῆς βιολογικῆς μας ὑπόστασης, ἔχουμε κατασκευάσει καὶ υἱοθετήσει ἕνα σκεπτικὸ ποὺ κινεῖται μεταξὺ ὑποτέλειας καὶ ἐσχατολογικῆς ἐλπίδας τὸ ὁποῖο ἐξωτερικεύουμε μὲ κάποια ἀποφθέγματα μερικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ παρουσιαστοῦν εὐθὺς ἀμέσως ἀκολουθούμενα ἀπὸ ἕναν σύντομο σχολιασμό.

Ας προετοιμαζόμαστε να ξεχάσουμε το κατοχικό δάνειο μετά τον ανασχηματισμό

 ακούστηκε επιτέλους το εκκωφαντικό ι – ίίίίγκκκκκ και το νούμερο στο καντράν πάνω στον τοίχο άλλαξε μετά από 2 ολόκληρα χρόνια και έτσι οι αβόλευτοι ημέτεροι που είχαν το χαρτάκι με τον αριθμό «2» σηκώθηκαν από τις θέσεις τους, μετέβησαν στο ταμείο και παρέλαβαν την κυβερνητική τους θέση.

 Αυτός άλλωστε δεν ήταν και ο πόθος του εκλογικού σώματος; Να καμαρώσει στο υπουργείο αφαίμαξης τον Δρ. Δρ. Δρ. Χαρδούβελη, στο υπουργείο ευθανασίας τον διοδιακό Μάκη Βορίδη, στο υπουργείο Ξυλοφορτώματος τον Κικίλια, στο υπουργείο παιδείας τον «δεν πεθαίνουν κιόλας» Αντρέα Λοβέρδο και ασφαλώς το εκλογικό σώμα ψήφισε έτσι διότι διψούσε να δει και πάλι τον τεμπελάκο αναγνώστη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

 Τώρα, το για ποιόν ακριβώς λόγο γίνεται ανασχηματισμός όταν οι ίδιοι οι υπουργοί ερωτώμενοι για την πολιτική που εφαρμόζουν λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς διότι όλα είναι προσυμφωνημένα και απορρέουν από δεσμεύσεις της χώρας, αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Τό μικρό σπίτι στο λιβάδι

«εμείς εδώ στην επαρχία έχουμε τον λαχανόκηπό μας και είμαστε καλά. Εσείς εκεί στην Αθήνα είσαστε που σας έχει χτυπήσει η κρίση»

Αν είσαι κάτοικος του λεκανοπεδίου της Αττικής και κάνεις μία επίσκεψη στην επαρχία και μιλήσεις με τους ανθρώπους που μένουν εκεί θα νομίσεις ότι τα όρια επιρροής του Σαμαρά, του Στουρνάρα και της παρέας τους σταματάνε ακριβώς στο σημείο του δρόμου όπου υπάρχει η πινακίδα που υποδηλώνει το τέλος των ορίων νομού Αττικής.

Θα νομίσεις ότι είναι μεγάλη ατυχία που δεν μένεις και εσύ στην επαρχία και ότι είναι καλό να αρχίσεις να καταστρώνεις σιγά-σιγά κάποιο σχέδιο μετεγκατάστασης ή επιστροφής σου σε αυτήν.

Πρόκειται όμως για μία τεράστια πλάνη των ανθρώπων της ελληνικής υπαίθρου που τους κρατάει αδρανείς μπροστά στην σαρωτική κυβερνητική πολιτική τη στιγμή που στα πλαίσια μίας μικρής κοινωνίας η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων που ζουν εκεί είναι πιο άμεση από ότι στην αντίστοιχη περίπτωση σε μία μεγαλούπολη και συνεπώς θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερη οργάνωση σε θέματα διεκδίκησης αλλά και αντίστασης απέναντι σε ένα κράτος που λειτουργεί πλέον εις βάρος των πολιτών του για αλλότρια και μόνο συμφέροντα.

Πῶς αὐτοπροσδιοριζόμαστε ὡς ἐκλογικὸ σῶμα;

  and the winner is...  ἡ οἰκειοθελής ἄγνοια τῶν ψηφοφόρων γιὰ τὸ τί ψηφίζουμε καὶ τὸ αἴσθημα ἀσφάλειας ποὺ νοιώθουμε ξαπλωμένοι σταυροπόδι πάνω στὸν ἰμάντα ποὺ ὁδηγεῖ ἀκριβῶς κάτω ἀπό τὴν πρέσα τοῦ σωτήριου προγράμματος λιτότητας διότι «…δὲν ξέρεις τί χειρότερο σὲ περιμένει ἂν πηδήξεις ἀπό τὸν ἰμάντα, ὁπότε κάτσε ἐκεῖ ποὺ κάθεσαι»


  Ἡ προεκλογικὴ ἐκστρατεία τῶν εὐρωεκλογῶν ἦταν τέτοια σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἐθνικὲς ἐκλογές ὁπότε ἡ ἀνάλυση ποὺ ἀκολουθεῖ ὑποθέτει ὅτι καὶ ὁ ψηφοφόρος τὶς θεώρησε σὰν τέτοιες. Ἔτσι κι ἀλλιῶς ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι τὸ εὐρωκοινοβούλιο δὲν ἔχει καμία ἀπολύτως ἀρμοδιότητα καὶ ὅλες οἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται ἀπὸ τὸν τὸν Ντράγκι, τὴν Μέρκελ, τὸν Σόιμπλε καὶ τὸ Eurogroup.

   Ἀνά τρεῖς ψηφοφόροι, μόνο οἱ δύο δήλωσαν δυσαρέσκεια στὴν κυβερνητικὴ πολιτική. Ὁ ἕνας δήλωσε ὅτι εἶναι εὐχαριστημένος καὶ ψήφισε ΝΔ ἢ Ἐλιά, δηλαδὴ τὸ πρώην ΠΑΣΟΚ ποὺ προκειμένου νὰ μπεῖ σὲ τροχιά παραγραφῆς τῶν χρεῶν τοὺ ἄλλαξε ὄνομα.

  Ἡ κυβέρνηση μὲ τοὺς συνήθεις ἐκβιασμοὺς περί βιβλικῆς καταστροφῆς ἔτσι καὶ δὲν ἀκολουθηθεῖ ἀπαρέγκλιτα τὸ σωτήριο πρόγραμμα ποὺ ἀνέλαβε νὰ ὑλοποιήσει  κατάφερε νὰ διατηρήσει μία πολυπληθὴ στρατιὰ ψηφοφόρων ποὺ στὸν βηματισμὸ τοὺς τραγουδᾶνε «βαρᾶτε μὲ καὶ ἂς κλαίω»

Η αντιπολίτευση είναι και αυτή υπεύθυνη γιά την εξαθλίωση του ελληνικού λαού

Τί αδικία αλήθεια! Την τελευταία μισή δεκαετία κατηγορούμε μονίμως την εκάστοτε κυβέρνηση για τις εξοντωτικές πολιτικές που εφαρμόζει και αφήνουμε απ' έξω τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης που έχουν όμως και αυτά ευθύνη για το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχει κατοχυρωθεί με νόμους η ατομική και οικογενειακή εξαθλίωση ως ο μόνος δρόμος ανάκαμψης της οικονομίας.


Σύσσωμη η αντιπολίτευση λοιπόν έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης αφού βέβαια κάθε μέρα άπρακτης παραμονής μέσα στο κοινοβούλιο είναι και μία ψήφος εμπιστοσύνης σε μία κυβέρνηση που, χωρίς να έχει βγάλει (ακόμα) ελεύθερους σκοπευτές,

Ευρώπη με ηγέτες χωρίς λαούς, Ευρώπη με λαούς δίχως ηγέτες

 Δὲν εἶναι ἀπαραίτητες πλέον οὔτε κἂν οἱ σφυγμομετρήσεις ποὺ κάνει τὸ Εὐρωβαρόμετρο προκειμένου νὰ διαπιστώσουμε τὸ πόσο ἀντιπαθεῖς καὶ ἀνεπιθύμητοι εἶναι οἱ εὐρωπαίοι ἡγέτες.

Φροντίζουν νὰ τὸ ἀναδεικνύουν οἱ ἴδιοι τοὺς ἀφοῦ βέβαια μετατρέπουν σὲ νεκρὴ φύση τὸν προορισμὸ τοὺς κάθε φορά ποὺ ἀποφασίζουν νὰ βγοῦνε άπὸ τὶς γυάλες μέσα στὶς ὁποῖες ζοῦνε καὶ νὰ νοιώσουν καὶ αὐτοὶ τὴν χαρὰ νὰ περπατᾶς ἐλεύθερος στὸ πεζοδρόμιο.

Ἀρκεῖ νὰ δεῖ κανείς εἰκόνες ἀπὸ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψη τῆς Καγκελαρίου μάς, μιὰς καὶ εἴμαστε τὸ 17ο κρατίδιο τῆς Γερμανίας,  φράου Άγκελας Μέρκελ. Οἱ μόνοι ἄνθρωποι ποὺ φαίνονται στὰ πλάνα εἶναι οἱ ἄντρες τῆς ἀσφαλείας.

Γιά ποιό λόγο νὰ μὴν ἀφεθεῖ ὁ κόσμος νὰ ὑποδεχτεῖ μὲ δάφνες καὶ ροδοπέταλα τὴν μεγάλη εὐεργέτιδά τού, αὐτή τὴν Μητέρα Τερέζα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, στὴν ὁποία χρωστᾶμε τὸ ὅτι δὲν ἔχουμε βυθιστεῖ ἀκόμα στὴ θάλασσα ὡς ἄλλη Ἀτλαντίδα; 

Ευρωπαϊκή Ένωση - Ουκρανία - Κύπρος. Δύο μέτρα και δυό σταθμά

Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ὡρίμασε! Εἶναι συγκινητικὲς οἱ κινήσεις ποὺ κάνει μὲ ἀφορμὴ τὴν προσάρτηση τῆς Κριμαίας ἀπὸ τὴν Ρωσία. Οἱ εὐρωδιακέψεις δὲν ἔχουν τέλος. Οἱ εἰσηγήσεις γιὰ μέτρα κατά τοῦ Πούτιν πέφτουν βροχὴ ἐκεῖ στὰ εὐρωσυμβούλια.

Ἂν ἔτσι ἀντιδρᾶ ἡ Εὐρώπη ἐπειδὴ ἐπλήγη ἡ ἐθνικὴ ἀκεραιτότητα μιὰς χώρας τότε γιατί οὐδέποτε ἀντέδρασε ἔτσι γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἢδη ἐνεργὸ κράτος-μέλος της, ἡ Κύπρος, τελεῖ ὑπὸ καθεστῶς παραβίασης τῆς ἐθνικῆς του κυριαρχίας;

Ἡ Ἑλλάδα δὲν πουλιέται· χαρίζεται.

Περιοχὴ πρώην ἀεροδρομίου στὸ Ἑλληνικό: ἀπ’ ὅτι φαίνεται θὰ χαριστεῖ καὶ αὐτή, πάντα ὑπὸ τὸ ἀδιαπραγμάτευτο δόγμα τῶν ἀποκρατικοποιήσεων ποὺ θὰ ἀποφέρουν ἀμύθητα κέρδη στὸν κρατικὸ κουμπαρά.

Ὅλες οἱ κυβερνήσεις τῶν τελευταὶων ἐτῶν παραδέχονται χωρὶς μάλιστα νὰ ντρέπονται καθόλου ὅταν τὸ λένε ὅτι τὸ κράτος δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ἐκμεταλλευτεῖ τὴν περιουσία του ἐπομένως θὰ πρέπει νὰ καλέσουμε ἕναν ἰδιώτη ποὺ θὰ τὴν ἐκμεταλλευτεῖ καὶ - ἂν αὐτὸς φιλοτιμηθεῖ - θὰ μᾶς δίνει καὶ κάτι μέσῳ τοῦ ΦΠΑ.

Συμπέρασμα πρῶτο:

Ὁ ἐκβιασμὸς περὶ καταστροφῆς ἂν ἀποχωρήσουμε ἀπὸ τὴν Εὐρώπη. Τσιμπᾶμε;

 Ἀπὸ τὶς διθυραμβικὲς ὑποσχέσεις τοῦ Σιμήτη ὅτι «ἐντὸς τῆς εὐρωζώνης θὰ τρῶμε μὲ χρυσὰ κουτάλια καὶ θὰ ἔχουμε μισθοὺς Γερμανίας, Ὁλλανδίας καὶ Γαλλίας» πήγαμε στοὺς ἐκβιασμοὺς (ΓΑΠ/Παπαδῆμος/Σαμαρᾶς) ὅτι «ἐκτὸς εὐρωζώνης θὰ πεινάσουμε, θὰ μείνουμε χωρὶς συντάξεις καὶ θὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ μισθοὺς Μπαγκλαντές».

 Τὸ κίνητρο λοιπὸν ποὺ μᾶς προσφέρεται προκειμένου  ὡς πολίτες νὰ συνεχίσουμε νὰ ἀποδεχόμαστε ἀδιαμαρτύρητα τὴν ἐφαρμογὴ  τῆς πολιτικῆς Σαμαρᾶ δὲν εἶναι πιὰ ἡ προσδοκία γιὰ κάτι καλύτερο ἀλλὰ ὁ φόβος γιὰ κάτι χειρότερο.

 Ἀκοῦμε συνεχῶς ὅτι ἂν φύγουμε ἀπὸ τὴν Εὐρώπη  θὰ ἀπομονωθοῦμε. Στὴν πραγματικότητα ἤδη εἴμαστε περισσότερο ἀπομονωμένοι ἀπὸ ποτέ,  ἔχοντας τεθεῖ σὲ καθεστῶς καραντίνας ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς - ὑποτίθεται – φίλους καὶ ἑταίρους μας.

από Αφγανιστάν για Ελλάδα μέσω Δουβλίνου

Περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι ως τώρα, έχοντας ξεκινήσει ένα περιπετειώδες ταξίδι από χώρες όπως το Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές και αφού πέρασαν μέσα από μία συμφωνία που έχει επισυναφθεί μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, στάθμευσαν δια παντός στην Ελλάδα.

Χωρίς να τους έχω ρωτήσει ποτέ φαντάζομαι ότι δεν ήταν η Ελλάδα η χώρα που αποτελούσε τον αρχικό τους προορισμό ούτε και ήταν το όνειρό τους να παρακαλάνε στα φανάρια για ένα ευρώ το οποίο πάει υπέρ των συμμοριών που τους εκμεταλλεύονται με πρώτη και καλύτερη συμμορία την ίδια την εκάστοτε κυβέρνηση που τσεπώνει την επιδότηση της €υρωπαϊκής €νωσης για κάθε έναν μετανάστη που εισέρχεται στην Ελλάδα. Θα πρέπει να διακατέχεται από ψυχοπαθολογικό μαζοχισμό κάποιος, έστω και διωκόμενος πρόσφυγας, για να διαλέξει την Ελλάδα ως εργασιακό του προορισμό.


Αυτό άλλωστε συμπεραίνεται και από τον

Οι εκλογές ως η πανηγυρική επισφράγιση της ψευδοδημοκρατίας

  Σφυροκοπούμαστε ανελέητα, ήδη από τά πρώτα μας σχολικά χρόνια μέ τό «οι εκλογές είναι η κορυφαία πράξη της Δημοκρατίας». Αφού λοιπόν αυτή η πράξη είναι η κορυφαία, τότε αυτό σημαίνει ότι θα υπάρχουν και άλλες πράξεις με μικρότερο όμως βαθμὀ συμμετοχἠς μας στην υποτιθέμενη Δημοκρατία έτσι ώστε η συγκεκριμένη πράξη συγκρινόμενη μὲ αυτές νά αναδεικνὐεται ως η κορυφαία μεταξύ τους. Ποιές ακριβώς ὀμως είναι αυτὲς οι άλλες πράξεις με τις οποίες μας έχει επιτρέψει το μεταπολιτευτικό σύστημα διακυβέρνησης να συμμετέχουμε στό πολίτευμα της Δημοκρατίας που προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουμε; 

Ποιές;

…... . .  .   .