Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Αποφθέγματα νεοελληνικού ραγιαδισμού



 Τ τελευταία χρόνια ζομε τν φιάλτη τς διάσωσής μας σως κριβς πειδ εμαστε λας-νειρο. κόμα κα ατὸ τὸ διο τ σύστημα πο μετεμψυχώνεται κάθε φορ στ κάστοτε κυβερνητικ σχμα τρίβει τ μάτια του φο βέβαια δν τ πιστεύει τι το λαχε νας τέτοιος λας πο εναι πιδεκτικς στ πάντα χωρς ν κφράζει σπουδαες διαμαρτυρίες  ν κανονικ γι τέτοια πρωτοφαν μέτρα πο χουν πιβληθε θ πρεπε ν βρισκόμασταν μ βάρδιες στος δρόμους (ν κα πάρχουν κα καλύτερες τακτικές).

 Διότι πρν κόμα τ ριστα δομημένο Σύστημα περιορίσει τς τυχν ντιδραστικς μας νέργειές, πήραμε π  μόνοι μας μία κιμωλία κα ζωγραφίσαμε γύρω μας ναν μικρόκοσμο παγορεύοντας στν αυτ μας ν βγαίνει ξω π᾿ ατν τν κύκλο κόμα κα ταν βλέπουμε λο κα συχνότερα τος λέοντες το Συστήματος ν κατασπαράσσουν ναν-ναν τος διπλανος μας.

Προκειμένου ν παρουσιάσουμε τν ατο-εγκλεισμ μας ς τν καλύτερη τακτικ πέναντι σ να σύστημα ξουσιν πο μία μετ τν λλη στρέφονται νοιχτ πλέον κατά τς διας τς βιολογικς μας πόστασης, χουμε κατασκευάσει κα υοθετήσει να σκεπτικ πο κινεται μεταξ ποτέλειας κα σχατολογικς λπίδας τ ποο ἐξωτερικεύουμε μ κάποια ποφθέγματα μερικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ παρουσιαστοῦν εὐθὺς ἀμέσως ἀκολουθούμενα π ναν σύντομο σχολιασμό.

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Ας προετοιμαζόμαστε να ξεχάσουμε το κατοχικό δάνειο μετά τον ανασχηματισμό

 ακούστηκε επιτέλους το εκκωφαντικό ι – ίίίίγκκκκκ και το νούμερο στο καντράν πάνω στον τοίχο άλλαξε μετά από 2 ολόκληρα χρόνια και έτσι οι αβόλευτοι ημέτεροι που είχαν το χαρτάκι με τον αριθμό «2» σηκώθηκαν από τις θέσεις τους, μετέβησαν στο ταμείο και παρέλαβαν την κυβερνητική τους θέση.

 Αυτός άλλωστε δεν ήταν και ο πόθος του εκλογικού σώματος; Να καμαρώσει στο υπουργείο αφαίμαξης τον Δρ. Δρ. Δρ. Χαρδούβελη, στο υπουργείο ευθανασίας τον διοδιακό Μάκη Βορίδη, στο υπουργείο Ξυλοφορτώματος τον Κικίλια, στο υπουργείο παιδείας τον «δεν πεθαίνουν κιόλας» Αντρέα Λοβέρδο και ασφαλώς το εκλογικό σώμα ψήφισε έτσι διότι διψούσε να δει και πάλι τον τεμπελάκο αναγνώστη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

 Τώρα, το για ποιόν ακριβώς λόγο γίνεται ανασχηματισμός όταν οι ίδιοι οι υπουργοί ερωτώμενοι για την πολιτική που εφαρμόζουν λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς διότι όλα είναι προσυμφωνημένα και απορρέουν από δεσμεύσεις της χώρας, αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

Τό μικρό σπίτι στο λιβάδι

«εμείς εδώ στην επαρχία έχουμε τον λαχανόκηπό μας και είμαστε καλά. Εσείς εκεί στην Αθήνα είσαστε που σας έχει χτυπήσει η κρίση»

Αν είσαι κάτοικος του λεκανοπεδίου της Αττικής και κάνεις μία επίσκεψη στην επαρχία και μιλήσεις με τους ανθρώπους που μένουν εκεί θα νομίσεις ότι τα όρια επιρροής του Σαμαρά, του Στουρνάρα και της παρέας τους σταματάνε ακριβώς στο σημείο του δρόμου όπου υπάρχει η πινακίδα που υποδηλώνει το τέλος των ορίων νομού Αττικής.


Θα νομίσεις ότι είναι μεγάλη ατυχία που δεν μένεις και εσύ στην επαρχία και ότι είναι καλό να αρχίσεις να καταστρώνεις σιγά-σιγά κάποιο σχέδιο μετεγκατάστασης ή επιστροφής σου σε αυτήν.

Πρόκειται όμως για μία τεράστια πλάνη των ανθρώπων της ελληνικής υπαίθρου που τους κρατάει αδρανείς μπροστά στην σαρωτική κυβερνητική πολιτική τη στιγμή που στα πλαίσια μίας μικρής κοινωνίας η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων που ζουν εκεί είναι πιο άμεση από ότι στην αντίστοιχη περίπτωση σε μία μεγαλούπολη και συνεπώς θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερη οργάνωση σε θέματα διεκδίκησης αλλά και αντίστασης απέναντι σε ένα κράτος που λειτουργεί πλέον εις βάρος των πολιτών του για αλλότρια και μόνο συμφέροντα.