Ἡ προεκλογικὴ ἐκστρατεία τῶν εὐρωεκλογῶν ἦταν τέτοια σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἐθνικὲς ἐκλογές ὁπότε ἡ ἀνάλυση ποὺ ἀκολουθεῖ ὑποθέτει ὅτι καὶ ὁ ψηφοφόρος τὶς θεώρησε σὰν τέτοιες. Ἔτσι κι ἀλλιῶς ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι τὸ εὐρωκοινοβούλιο δὲν ἔχει καμία ἀπολύτως ἀρμοδιότητα καὶ ὅλες οἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται ἀπὸ τὸν τὸν Ντράγκι, τὴν Μέρκελ, τὸν Σόιμπλε καὶ τὸ Eurogroup.
Ἡ κυβέρνηση μὲ τοὺς συνήθεις ἐκβιασμοὺς περί βιβλικῆς καταστροφῆς ἔτσι καὶ δὲν ἀκολουθηθεῖ ἀπαρέγκλιτα τὸ σωτήριο πρόγραμμα ποὺ ἀνέλαβε νὰ ὑλοποιήσει κατάφερε νὰ διατηρήσει μία πολυπληθὴ στρατιὰ ψηφοφόρων ποὺ στὸν βηματισμὸ τοὺς τραγουδᾶνε «βαρᾶτε μὲ καὶ ἂς κλαίω»
Τὸ εὐχάριστο βέβαια εἶναι τὸ ὅτι ἀπὸ τὰ 80άρια τοῖς ἑκατὸ ποὺ ἔπαιρναν παλαιότερα ἀθροιστικὰ ἡ ΝΔ καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ πέσανε κατὰ …50 ποσοστιαίες μονάδες.
Τὸ δυσάρεστο εἶναι ὅτι ἀκόμα καὶ μὲ αὐτοὺς τοὺς θεαματικοὺς ρυθμοὺς ἀποχώρησης ἀπὸ τὸ μαντρὶ των Σαμαροβενιζέλων συνεχίζουν νὰ ἔχουν στὴν κυβέρνηση ὁριακὴ νομιμοποίηση ὥστε νὰ ὁλοκληρώσουν τὸ ἔργο ξεπουλήματος τῶν πάντων σὲ αὐτὴ τὴ χώρα. Στὴν καλύτερη περίπτωση, οἱ δύο αὐτοὶ κύριοι θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν ἀπομείνει μόνο μὲ τὰ κομματόσκυλά τούς.
Ἀνὰ κάθε τετραμελὴ παρέα ψηφοφόρων, μόνο ἕνας καὶ κάτι ψιλὰ ἐμπιστεύθηκε τὸν ΣΥΡΙΖΑ. Ὅπως δηλαδὴ καὶ τὸ 2012. Ὁ Alexis δὲν κατάφερε νὰ πείσει τοὺς ὑπόλοιπους τρεῖς τῆς παρέας παρόλο ποὺ ἀκόμα καὶ αὐτοὶ οἱ τρεῖς εἶναι χτυπημένοι ἀπὸ τὴν ἰσοπεδωτικὴ πολιτικὴ τῆς κυβέρνησης.
Βέβαια, ὀρθὰ οἱ ὑπόλοιποι τρεῖς δὲν πείστηκαν διότι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὅλο αὐτὸν τὸν καιρὸ δὲν ἔκανε καὶ κάτι γιὰ νὰ τοὺς πείσει. Τὸ ἀντίθετο μάλιστα: Ἡ χασμωδία δηλώσεων τῶν στελεχῶν τοῦ κόμματος σὲ βαθμὸ ποὺ πολλὲς φορὲς δὲν ἦταν κατανοητὸ τὸ ποῦ τελικὰ θὰ διαφέρει ἀπὸ τὴν παρούσα κυβέρνηση ὡς πρὸς τὶς τακτικὲς του δημιούργησε σύγχυση καὶ αὐτὸ ἀποτυπώθηκε καὶ στὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα.
Ὑπὸ αὐτές τὶς συνθῆκες ἐξαθλίωσης δὲν θὰ ἔπρεπε ἡ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση νὰ «πετάει» ἔχοντας ἕνα ποσοστὸ πάνω ἀπὸ 40%;
Τὸ ΚΚΕ φρόντισε καὶ πάλι ἐπιμελῶς μὴν τυχὸν καὶ αὐξήσει τὴν ἐπιρροὴ τοὺ στὸν κόσμο καὶ διατηρήθηκε ἔτσι μεσοσταθμικὰ στὰ ἴδια χαμηλὰ ποσοστὰ ποὺ κινεῖται στὶς τελευταῖες δεκαετίες παραμένοντας ἕνα κόμμα περιορισμένης εὐθύνης. Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ὅτι ἐπί τῆς οὐσίας ἴσως νὰ ἔχει δίκιο ὅταν μιλάει γιὰ τὸν ὁδοστρωτήρα τῆς Εὐρωπαϊκής Ἕνωσης παρόλα αὐτά δὲν καταφέρνει(ἢ δὲν θέλει) νὰ ἑλκύσει νέο κόσμο.
Ἂν μάλιστα δὲν ἔφερε στὴν πλάτη τοὺ αὐτή τὴν ἱστορία ποὺ ἔχει, ἀλλὰ ἐπρόκειτο γιὰ νέο κόμμα, ὅπως τὰ ἄλλα νέα κόμματα ποὺ τάσσονται ὑπὲρ τῆς ἐξόδου ἀπὸ τὴν ΕΕ καὶ ἀπὸ τὸ εὐρῶ τότε θὰ ἦταν καὶ αὐτὸ ἕνα κόμμα τοῦ κάτω τοῦ 1%.
Τώρα, θὰ μοῦ πεῖς, «πείθεται κανεὶς ἀπὸ θέσεις καὶ προγράμματα;» Ἐδῶ, τὸ 16% ψηφίσανε «Το ΠΟΤΑΜΙ»(6,60%) καὶ Χρυσὴ Αὐγὴ(9,40%) ὅπου τὸ μὲν πρῶτο δήλωσε ὅτι δὲν ἔχει θέσεις ἀλλὰ θὰ τὶς διαμορφώσει μετὰ τὶς ἐκλογὲς ἐνῶ οἱ θέσεις τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς περιορίζονται σὲ γηπεδικὰ συνθήματα τοῦ ποδοσφαιρικοῦ πρωταθλήματος τῶν Βίκιγκς.
Ἴσως τελικὰ τὰ μόνα κόμματα ποὺ εἶχαν ψηφοφόρους-ἰδεολόγους νὰ ἦταν τὰ μικρὰ κόμματα ποὺ δὲν ξεπέρασαν τὸ 1% τὰ ὁποία ὅμως ἀθροιστικὰ εἶναι …3ο κόμμα!
Πῶς θὰ αὐτοπροσδιοριζόμασταν λοιπὸν ὡς ἐκλογικὸ σῶμα; Φοβισμένοι; Ἐκβιασμένοι; Βολεμένοι; Τιμωροί; Ἀδιάφοροι; Σταθεροὶ, παραδοσιακοὶ ψηφοφόροι; Πῶς ἀλλιῶς;
Ἂν στὸ ψηφοδέλτιο ποὺ ρίχναμε στὴν κάλπη εἶχε ἕνα τετραγωνάκι γιὰ νὰ σημειώσουμε ἂν γνωρίζουμε τὶς θέσεις ποὺ πρεσβεύει τὸ ψηφοδέλτιο ποὺ ρίχνουμε τότε σὲ τί ποσοστὸ ἀπὸ τὰ τετραγωνάκια θὰ ἦταν σημειωμένο το [ΟΧΙ]; Φαντάζομαι πάνω ἀπὸ 90%.
Ἔτσι λοιπὸν τὸ «μπράβο» πάει σὲ ὅποιον ψήφισε ὁτιδήποτε ἀρκεῖ νὰ γνώριζε σὲ βάθος ποιὸ πρόγραμμα ἀκριβῶς ὑπερψήφισε καὶ πῶς αὐτὸ τὸ πρόγραμμα λειτουργεῖ ὑπὲρ τοῦ ἰδίου καὶ τῆς κοινωνίας.
Ἂς μὴν σταματήσουμε νὰ σκεφτόμαστε ὅσο ἀκόμα δὲν μᾶς τὸ ἔχουν ἀπαγορέψει καί αὐτό.
Θεοδόσης Εκίζογλου
Διαβᾶστε και ἄλλο σχετικό ἄρθρο μου:
«Οι εκλογές ως η πανηγυρική επισφράγιση της ψευδοδημοκρατίας »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου