Όχι άλλα κροκοδείλια δάκρυα κύριε Τσίπρα

  Πραγματικά, έχω βαρεθεί να ακούω τον Αλέξη Τσίπρα να λιβανίζει πρωί-μεσημέρι-βράδυ την Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμα και όταν ο ίδιος διαπιστώνει ότι αυτή είναι μία παρέα ανάλγητων τεχνοκρατών οι οποίοι το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι νούμερα, νούμερα και πάλι νούμερα.

  Παρακολούθησα με προσοχή την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην «Ώρα του Πρωθυπουργού» (http://bit.ly/1M5tmG6)  την Παρασκευή 30/10/2015 στη Βουλή με θέμα τους θαλασσοπνιγμένους Σύριους στα νερά του Αιγαίου.

  Μπορεί λοιπόν το παγωμένο, αλμυρό νερό που μπαίνει στα πνευμόνια και σε πνίγει να μην γνωρίζει από διπλωματία, ο Αλέξης Τσίπρας όμως χρησιμοποιώντας πάντα την ξύλινη εκείνη διπλωματική γλώσσα που ποτέ μα ποτέ δεν ταράζει την γαλήνη των «φίλων και εταίρων» μάς διάβασε μία ακόμα ανούσια ομιλία.

Δραχμοφοβία (drachmophobia): Πρόληψη και θεραπεία

 Εδώ και πάνω από μισή δεκαετία εφαρμόζονται σε αυτή τη χώρα κάθε φορά όλο και πιο απάνθρωπα μέτρα, τα οποία – κατά τα λεγόμενα των ίδιων των εισηγητών τους - έχουν έναν και μόνο στόχο: να παραμείνουμε έτσι στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης.

 Αντιστρέφοντας λοιπόν αυτή τους την διατύπωσή, προκύπτει ένα πολύ απλό ερώτημα:

 Αφού είναι έτσι,  Αν άραγε δεν παραμέναμε στην ευρωζώνη, μήπως δεν θα χρειαζόταν καν να παίρναμε μέτρα;

Είναι η μεγαλύτερη αιχμαλωσία ανθρώπων στην Ιστορία και όχι μεταναστευτική πολιτική

 Πολύς λόγος τελευταία μεταξύ μας για το αν ως έλληνες είμαστε ρατσιστές ή αντιφασίστες,  ανθρωπιστές ή σκληροί και άκαρδοι, για το αν αγαπάμε ή όχι τους μετανάστες που εισρέουν στη χώρα, για το αν τελικά λέγονται πρόσφυγες, μετανάστες ή λαθρομετανάστες και η αντιπαράθεση τελειωμό δεν έχει.

 Καλό θα είναι να γνωρίζουμε πρώτα την αλληλουχία των καταστάσεων που οδηγούν τελικά σε μαζικά κύματα ανθρώπων που εγκαταλείπουν τη χώρα τους.

ΒΗΜΑ 1) Οι αναπτυγμένες χώρες της «πολιτισμένης δύσης» αποφασίζουν κάποια στιγμή ότι θα ήταν προς το συμφέρον τους αν έριχναν κάποιο καθεστώς και εγκαθίδρυαν στη θέση του ένα νέο καθεστώς επί του οποίου θα είχαν τον πλήρη έλεγχο.

Πώς ο Τσίπρας υπονόμευσε από την αρχή το «ΟΧΙ» που ο ίδιος πρότεινε

 Είναι αφελής το λιγότερο, όποιος πιστεύει ότι αυτό που αποφασίστηκε στο Eurogroup της 12^ης Ιουλίου 2015 έχει οποιαδήποτε σχέση με το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος που διεξήχθη μόλις μία εβδομάδα πριν απ’ αυτό.
 Το τσαλάκωμα του ΟΧΙ και το πέταμά του στο καλάθι των αχρήστων συνέβη όμως μόλις λίγες ώρες μετά το ΟΧΙ, όταν ο Τσίπρας αγκάλιασε την επομένη ήδη ημέρα τους αρχηγούς των κομμάτων που υπηρέτησαν και που τάσσονται ανοιχτά υπέρ του ξεπουλήματος της χώρας συμφωνώντας μαζί τους για ένα τεράστιο ΝΑΙ σε ό,τι ζητήσει η Ευρώπη.  Και μάλιστα, ένα ΝΑΙ πολλαπλάσιο του ΝΑΙ που υπήρχε ως επιλογή στο δημοψήφισμα.

 Αυτό το εκκωφαντικό ΝΑΙ επισφραγίστηκε από την Βουλή την Τετάρτη 8 Ιουλίου όπου ο Ναός της Δημοκρατίας με ποσοστό 85% στο ΝΑΙ «τίμησε» το 61% του λαού που ψήφισε ΟΧΙ.

Tιτιβίσματα, Ιούνιος 2015 (Theodosis Ekizoglou on Twitter)

12:03 π.μ. - 2 Ιουν 2015

φοβερό άρθρο @atsipras στη LeMonde. Η μετάφρασηι: «Ρε παιδιά,νά,αφού σας το έφερα το κεφάλι του νεοέλληνα,γιατί δεν μου δίνετε τα φράγκα»;

View on Twitter

Δείτε το στο Facebook

12:14 π.μ. - 2 Ιουν 2015

Διαβάζοντας την επιστολή-νεροπίστολο του #Tsipras το μόνο για το οποίο ανησυχεί το παλικάρι είναι το μέλλον της €πης.Άρθρο Τσίπρα στη LeMonde...

View on Twitter

Δείτε το στο Facebook

Το ψέμα στο οποίο ζούμε

Ο λόγος στον σκηνοθέτη Spencer Cathcart που μέσα από το ολιγόλεπτο φίλμ του, μιλάει για το γεγονός ότι βιώνουμε μία αιώνια σκλαβιά ενώ ταυτόχρονα μας έχουν δημιουργήσει την εντύπωση ότι απολαμβάνουμε πλήρους ελευθερίας. Ακολουθεί η αφήγησή του μεταφρασμένη στα ελληνικά και στο τέλος του κειμένου το ίδιο το βίντεο.

(ΑΡΧΗ)

Αυτή τη στιγμή θα μπορούσες να είσαι οπουδήποτε, να κάνεις οτιδήποτε. Αντί για αυτό, κάθεσαι μόνος μπροστά σε μια οθόνη. Τι είναι αυτό λοιπόν που μας εμποδίζει να κάνουμε ό, τι θέλουμε και να είμαστε αυτό που θέλουμε;

Κάθε μέρα ξυπνάμε στο ίδιο δωμάτιο και κάνουμε τα ίδια πράματα, ώστε να βιώσουμε την σημερινή μέρα σαν τη χθεσινή.

Ωστόσο, κάποτε η κάθε μέρα ήταν και μια νέα περιπέτεια.

Στην πορεία, κάτι άλλαξε. Παλαιότερα, δεν μας ενδιέφερε ο χρόνος. Τώρα, τα πάντα είναι προγραμματισμένα.

Αυτό είναι η σημασία του «έχουμε μεγαλώσει»; Του «είμαστε ελεύθεροι»; Είμαστε όμως πραγματικά ελεύθεροι;

Tιτιβίσματα, Μάιος 2015 (Theodosis Ekizoglou, twitter report)

10:12 π.μ. - 31 Μαΐ 2015

Τί χαίρεσαι; Λέγοντας «Συμφωνία» εννοούμε το πώς με όσα λιγότερα μέτρα γίνεται, θα φορτωθούμε νέα δανεικά για να αποπληρώσουμε παλιά δανεικά

View on Twitter

8:21 π.μ. - 31 Μαΐ 2015

Φεύγει αυτός που σου έριχνε χώμα και κει που λες οτι ο άλλος που ήρθε θα σε ανεβάσει πάνω,σου ρίχνει και αυτός και λες:«Ας περιμένουμε λίγο»

View on Twitter

παραδοχή Βαρουφάκη: «Δεν γίνεται καμία διαπραγμάτευση»

Εδώ και τέσσερις μήνες, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας υποτίθεται ότι «…οι άνθρωποι διαπραγματεύονται σκληρά και ακατάπαυστα με τους φίλους και εταίρους μας».  Ο ίδιος όμως ο υπουργός οικονομικών, ο Γιάνης Βαρουφάκης, παραδέχτηκε στην εκπομπή «στον ενικό» της 18^ης Μαΐου 2015 ότι δεν γίνεται καμία απολύτως διαπραγμάτευση. Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα από την εκπομπή (διάρκεια 1:14) και η απομαγνητοφώνηση. 

«Καταρχάς να σας πω κάτι το οποίο είναι εντυπωσιακό αν το ζήσεις από μέσα. Ούτε στο Eurogroup γίνεται διαπραγμάτευση. Ούτε στο Eurogroup γίνεται διαπραγμάτευση (δις). Είμαστε 25 άτομα, είναι οι 18 υπουργοί οικονομικών, ο πρόεδρος, οι εκπρόσωποι των θεσμών… Μιλάει πρώτα ο εκπρόσωπος του κάθε θεσμού, της Commision πρώτα, της κεντρικής τράπεζας μετά, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τρίτος, και του ESM τέταρτος, ο κύριος Ρεγκλινγκ. Μετά δίνεται ο λόγος στον υπουργό οικονομικών της χώρας που συζητάται, σε μένα στην περίπτωση του ελληνικού ζητήματος. Έχεις 10 λεπτά. Μετά μιλάνε οι άλλοι και μετά αρχίζει μια διαδικασία η οποία έχει κρατήσει και 6 ώρες για να συγγράψουμε όλοι μαζί ένα communique, μια ανακοίνωση. Αυτό είναι. Αυτό δεν είναι διαπραγμάτευση ούτε επί οικονομικών ζητημάτων. Μάλιστα, ξέρετε, έχω κατηγορηθεί ότι τόλμησα να βγάλω λόγο …να χρησιμοποιήσω τα δέκα μου λεπτά αναφερόμενος σε μακροοικονομικά δεδομένα και θεωρήθηκε ότι αυτό ήταν αγένεια. Στο Eurogroup που είναι το συμβούλιο υπουργών οικονομικών. Οι αποφάσεις παίρνονται σε άλλα επίπεδα, πιο σκοτεινά. Σε επίπεδα τεχνοκρατών»

(http://www.enikos.gr/ekpompes/317728,O-Gianhs-Baroyfakhs-ston-eniko-me-ton-Niko-Xatzhnikolaoy.html, Μέρος 2ο από το 01:09:59)

Επομένως:
1) Τα περί διαπραγμάτευσης ήταν όλα ένα παραμυθάκι.
2) Οι αποφάσεις είναι ήδη ειλημμένες. Το μοναδικό που κάνουν στο Eurogroup είναι να συντάσσουν ένα ανακοινωθέν για το ευρύ κοινό που περιμένει να ανοίξουν οι θύρες και να ακούσει το πολυπόθητο αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων ( υπόψη, ότι αυτό είναι η συνέχιση του αέναου δανεισμού μας)
3) Εάν  – όπως λέει ο υπουργός - οι αποφάσεις λαμβάνονται από σκοτεινά κλιμάκια, τότε ποιός ο ρόλος των υπουργών και των κυβερνήσεων;
4) Αφού τελικά όχι απλά δεν διαπραγματεύονται αλλά δεν αφήνουν καν τον έλληνα υπουργό να θέσει τα θέμα όπως αυτός θέλει, τότε ποιός ο λόγος να προσέρχεται η ελληνική πλευρά σε διαπραγματεύσεις;
5) Για ποιο λόγο μας λένε τόσον καιρό ψέματα ότι διαπραγματεύονται;

Ομήρου Αντίκλεια

 Η ενδέκατη ραψωδία (λ') της Οδύσσειας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «Ύμνος προς την Μητέρα». Ο Όμηρος, προφασίζεται την ανάγκη να κατέλθει ο Οδυσσέας στον Άδη προκειμένου να συναντήσει εκεί τον μάντη Τειρεσία ώστε να μας μιλήσει έτσι μέσα από τους συναρπαστικούς διαλόγους που ακολουθούν για την εξέχουσα και ιδιαίτερα τιμητική θέση της μάνας στα ομηρικά έπη.

 Μετά λοιπόν από ένα έτος παραμονής στο νησί της Κίρκης ο Οδυσσέας ξεκινάει, κατόπιν προτροπής της Κίρκης, το ταξίδι για τον Άδη προκειμένου να συναντήσει εκεί τον μάντη Τειρεσία που είχε πεθάνει και βρισκόταν πια στον Κάτω Κόσμο ώστε να μάθει απ' αυτόν λεπτομέρειες για τη συνέχεια του ταξιδιού του προς την Ιθάκη.  

ραψωδία κ΄, στίχοι 490-493, Κίρκη:
ανάγκη ωστόσο να τελέψετε μιαν άλλη στράτα πρώτα,
στης Περσεφόνης της ανήμερης και στου Άδη τα παλάτια,
χρησμό από την ψυχή να πάρετε του Τειρεσία, που μάντης
στη Θήβα ήταν τυφλός, μα η δύναμη κρατάει του νου του ακόμα

Θεοδωράκη (Σταύρου) - ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ

  Απόλυτη σιωπή στο studio πριν τη στιγμή που ο Σταύρος Θεοδωράκης παίρνει ύφος που προμηνύει ότι θα κάνει την πιο μεγάλη αποκάλυψη που ήρθε στο φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό. Είναι η στιγμή  που κρέμεσαι από τα χείλη του για να ακούσεις  την πιο συγκλονιστική ιστορία η οποία ερμηνεύει το χάλι το οποίο βιώνουμε. Δείτε το βίντεο (διάρκεια 2 λεπτά)

  Ο χαρισματικός αυτός άνθρωπος που έλαβε πάνω από 380.000 ψήφους αφού πρώτα δήλωσε ότι δεν έχει καμία θέση για κανένα θέμα, έχει προσδιορίσει επακριβώς ποιό είναι το πρόβλημα της χώρας . Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι σε ορθόδοξη εκκλησία πλησίον χωριό της Θράκης το οποίο κατοικείται από μουσουλμάνους στο θρήσκευμα πραγματοποιήθηκε την Μεγάλη Παρασκευή περιφορά του Επιταφίου παρουσίᾳ κάποιων λίγων πιστών καθώς και στρατιωτικών και αυτό είναι μείζον θέμα που μπορεί να διαταράξει τις ισορροπίες στην περιοχή. (μέρος α’ από το 33:04)

όταν η Αριστερά ξεπέρασε ακόμα και την Δεξιά

 Βρισκόμαστε στον έκτο χρόνο ατελείωτων υποτιθέμενων διαπραγματεύσεων με τα κεντροευρωπαϊκά Vampire που κατ’ ευφημισμό ονομάζονται «φίλοι και εταίροι» και  με εμάς, τον απλό κόσμο,  να περιμένουμε στωικά έξω από τις επτασφράγιστες θύρες των διαπραγματεύσεων για να ακούσουμε το τελικό αποτέλεσμα και να πετάξουμε από τη χαρά μας όταν επιτέλους μετά από μαραθώνιες και σκληρές συνομιλίες πάρουμε τελικά τη δόση προκειμένου να την δώσουμε ξανά πίσω στα Vampire έχοντας όμως εισπράξει μαζί με τη δόση νέα μέτρα, μειώσεις, περικοπές, εξαθλίωση, παραχώρηση σε διακυβέρνηση και εθνικό πλούτο.

 Σε αυτό τουλάχιστον ήταν ταγμένες οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά: Η πλήρης ικανοποίηση πιστωτών οι οποίοι τζογάρανε σε μία χώρα για την οποία γνώριζαν εκ των προτέρων ότι δεν έχει καμία παραγωγική δυνατότητα ώστε να προχωρήσει σε υγιή αποπληρωμή τους. Μέχρι αυτή τη στιγμή, τι διαφορετικό συμβαίνει με την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα; Το ίδιο ακριβώς τρικ προκειμένου ο λαός να μεταθέτει τις ελπίδες του στη λήξη της τρέχουσας κάθε φορά διαπραγμάτευσης η οποία το μοναδικό το οποίο αφορά είναι η εξυπηρέτηση του αέναου χρέους μέσω νέου δανειστμού.

 Ήταν άραγε απροσδόκητο για την κυβέρνηση του Τσίπρα ότι οι δανειστές το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να εισπράξουν το τόκο στην ώρα τους χωρίς να έχουν κανένα ενδιαφέρον αν μπορείς να τους τον δώσεις ή όχι; 

 Έπεσε μήπως από τα σύννεφα βλέποντας τους ευρωπαίους να είναι ανυποχώρητοι στην προσπάθειά τους να ισοπεδώσουν τα πάντα σ’αυτή τη χώρα; Ασφαλώς και όχι. Όλα αυτά ήταν γνωστά. 

 Έτσι λοιπόν ήδη από την επόμενη ημέρα της εκλογής του επέλεξε να τσαλαπατήσει σαν γόπα το πρόγραμμα με βάση το οποίο εξελέγη και τελικά….

 Από το «κατάργηση του μνημονίου με ένα άρθρο» (ομιλία Τσίπρα στη Βουλή ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, , http://bit.ly/1QJ9RVa  από το 1:10)  πήγαμε στο ότι «συμφωνούμε με το 70% του μνημονίου» και έτσι το μνημόνιο όχι απλά δεν έχει καταργηθεί αλλά μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει αλλάξει ούτε μία υποπαράγραφος έστω ενός εφαρμοστικού νόμου των μνημονίων από τους περίπου 450 που υπάρχουν.

 Από το «θα ζητήσουμε σύγκληση διεθνούς συνδιάσκεψης για το χρέος όπως αυτή στο Λονδίνο το 1953 όπου διαγράφηκε μεγάλο χρέος της μεταπολεμικής Γερμανίας και για το  υπόλοιπο συμφωνήθηκε ρήτρα ανάπτυξης» πήγαμε σε αναγνώριση του συνόλου του χρέους και σε σύρσιμό μας από τη μία διαπραγμάτευση στην άλλη προκειμένου οι «φίλοι και εταίροι» να αρπάξουν όσα περισσότερα μπορούν προκειμένου μάλιστα να συνεχίσουν να μας φορτώνουν με χρέη. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά σε μία κορυφαία ένδειξη κοροϊδίας συστάθηκε επιτροπή ελέγχου του χρέους για την οποία ο Τσίπρας είπε ότι δεν έχει ρόλο να αποφανθεί τι χρέος μπορούμε να κουρέψουμε, αλλά να μας δώσει κάποια επιχειρήματα προκειμένου να μιλάμε για το ότι η δημιουργία του χρέους στερείται ηθικής ( ο Αλέξης Τσίπρας στον «ενικό», από το 41ο λεπτό https://www.youtube.com/watch?v=xPHLXfBR6iw)

 Από το «θα καταργηθεί το ΤΑΙΠΕΔ» βρεθήκαμε στο να ψάχνουμε πού θα πουλήσουμε σιδηροδρόμους, λιμάνια και αεροδρόμια και – στην καλύτερη περίπτωση – να ψάχνουμε για ένα πιο συμφέρον τίμημα από ότι έκαναν οι προηγούμενοι. Αυτό ήταν το πρόβλημα; Να τα πουλήσουμε όλα, απλά λίγο πιο ακριβά; Ξεχάστηκαν βέβαια και οι αναθεωρήσεις των συμβάσεων με τους παραχωρισιούχους των εθνικών οδών στους οποίους ουσιαστικά χαρίστηκαν οι εθνικοί δρόμοι και έτσι …τα διόδια καλά κρατούν. 

 Από την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ πήγαμε στο ότι «η αποπληρωμή του ΕΝΦΙΑ είναι πατριωτικό καθήκον (http://bit.ly/1PXao4y). Τότε, αφού είναι πατριωτικό καθήκον γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υποστήριξε τον ΕΝΦΙΑ τη στιγμή που υπερψηφιζόταν από την προηγούμενη κυβέρνηση; Δεν ήταν τότε πατριωτικό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ;

 Η «…άμεση νομοθετική επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ…» (http://bit.ly/1ODw1d5) μετατράπηκε σε «ναι, θα γίνει, αλλά θα γίνει σε βάθος τετραετίας».Τί καινούργιοοοοο. Χαίρω πολύ. Όλοι αυτό λένε. Όλοι θα τα λύσουν όλα αλλά σε βάθος τετραετίας. Και στο τέλος δεν συμπληρώνεται ποτέ η τετραετία και έρχεται έτσι η απενοχοποιητική δικαιολογία «δεν μας άφησαν να ολοκληρώσουμε το πρόγραμμά μας». Στατιστικά λοιπόν, το «σε βάθος τετραετίας» μεταφράζεται σε «Μπορείτε να το ξεχάστε» 

 Το περιβόητο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» που θα έδινε 2 δισεκατομμύρια ευρώ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης ( «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ», http://bit.ly/1EoeZHP,  σελίδα 9)  έδωσε τελικά 200 εκατομμύρια για να πληρωθούν κάποιοι λογαριασμοί της ΔΕΗ. Κουβέντα βέβαια για να πέσουν οι τιμές της ΔΕΗ το οποίο ίσως να ήταν και καλύτερο. 

 Η μεταναστευτική πολιτική όπου θα δινόταν λύση στο πρόβλημα της αιχμαλωσίας στη Ελλάδα ανθρώπων οι οποίοι δηλώνουν ότι η επιθυμία τους είναι να φύγουν στην Κεντρική Ευρώπη και όχι να μείνουν στην Ελλάδα,  εξαντλήθηκε τελικά στην εξασφάλιση κάποιων επιπλέον κονδυλίων από την Ευρώπη προκειμένου να συνεχίσουμε να «φιλοξενούμε» εδώ αυτούς τους ανθρώπους με μη αντιστρέψιμα αποτελέσματα για την πληθυσμιακή εικόνα της χώρας σε βάθος λίγων δεκαετιών από τώρα. 

Οι διεκδίκιση των πολεμικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου του 1942 που επίσης ήταν σημαία του ΣΥΡΙΖΑ πριν εκλεγεί, μετατράπηκαν σε βεγγαλικά στην συνάντηση Μέρκελ-Τσίπρα όπου ο Τσίπρας δημιούργησε την εντύπωση ότι είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που έθεσε το θέμα ενώ στην πραγματικότητα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που έθαψε το θέμα λέγοντας τότε ότι «αυτό που ζητάμε είναι κυρίως μία ηθική αναγνώριση....». 

 Και μετά από όλα αυτά, εμείς τι λέμε;
«ακόμα αρχές είναι, ας τους δώσουμε λίγο καιρό»
«μόλις ανέλαβαν έπεσαν όλοι επάνω στου ανθρώπους να τους φάνε»
«τουλάχιστον αυτοί διαπραγματεύονται, δεν είναι όπως οι άλλοι»
«εντάξει, μήπως ποιος κάνει αυτά που λέει προεκλογικά;»

Και φυσικά, το γνωστό σλόγκαν που κάνει θραύση εδώ και σχεδόν 6 χρόνια: «Υπομονή»
Έξι χρόνια υπομονής. 
Για πόσο ακόμα;

αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης ή παρηγοριά στον άρρωστο... ;

Ο Αλέξης Τσίπρας με το νόμο που ψηφίστηκε στις 18 Μαρτίου 2015 από όλα τα κόμματα στη Βουλή πλην του ΚΚΕ για την αντιμετώπιση της αποκαλούμενης ανθρωπιστικής κρίσης χάρισε λίγη αξιοπρέπεια σε ανθρώπους που ως τώρα περνούσαν το βράδυ τους με ένα κερί, σε ανθρώπους που πλένονταν με μπουκάλια νερό που γέμιζαν από κάποια βρύση έξω καθώς και σε ανθρώπους που στερούνταν ακόμα και την τροφή τους.

Μπράβο του!

Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια ερωτηματικά τα οποία θα ήταν καλό να μην υπήρχαν.

Το ακόμα καλύτερο βέβαια θα ήταν να μην υπήρχαν καν οι εικόνες που δικαιολογούν την της φράση «ανθρωπιστική κρίση» αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

1) Από πού θα βρει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ τα 200 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να χρηματοδοτηθεί αυτή η αντιμετώπιση;  Ακούγεται ίσως αφελές το ερώτημα, αλλά μέχρι αυτή τη στιγμή (23/3/2015) δεν έχει διευκρινιστεί και ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι η επιτήρηση των «φίλων και εταίρων» όπως και αν αυτή ονομάζεται και  την οποία συνεχίζουμε να αποδεχόμαστε,  θα επιμείνει στο δόγμα της «για να δώσεις σε κάποιον, πρέπει να μου πεις από ποιόν άλλον θα κόψεις»

Όχι σε δημοψήφισμα-παγίδα με διατύπωση «ευρώ, ή αλλιώς πεθαίνεις»

Μπορεί η κυβέρνηση να διέψευσε το ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης δήλωσε στη Corriere dela Serra (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=113474643 ) ότι θα ζητήσει δημοψήφισμα με το ερώτημα «έξοδος ή παραμονή στο ευρώ» σε περίπτωση που δεν τα βρούμε με τις Βρυξέλλες, παραδέχτηκε ωστόσο ότι έγινε αναφορά γενικά σε δημοψήφισμα. Φαντάζομαι ότι ο Γιάνης δεν θα εννοούσε δημοψήφισμα για το αν θα πρέπει ο Σήφης ο κροκόδειλος να αφεθεί στην ησυχία του ή να γίνει προσπάθεια να αιχμαλωτιστεί.

Και επειδή τα τελευταία χρόνια έγιναν σε αυτή τη χώρα όσα λίγο μόλις καιρό πριν διαψεύδονταν, καλό είναι να είμαστε προετοιμασμένοι ακόμα και για την αναγγελία ενός τέτοιου δημοψηφίσματος.

Θα τους ανεχόμαστε για πολύ ακόμα;

του Θεοδόση Εκίζογλου,

Εδώ και δυόμισι χρόνια ο Αλέξης κρατούσε μονίμως μία σημαία με τον αριθμό 1953. Κάθε δεύτερή του φράση ήταν ότι θα συγκαλούσε μία διεθνή συνδιάσκεψη για το ελληνικό χρέος, όπως αυτή του 1953 στο Λονδίνο, όπου διαγράφτηκε τότε το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της Γερμανίας και το για το υπόλοιπο ποσό ορίστηκε η αποπληρωμή του με ρήτρα ανάπτυξης. 

Την ίδια μέρα της ανάληψης των καθηκόντων του o νέος τσάρος της οικονομίας, Γιάνης Βαρουφάκης, δήλωσε ότι το χρέος μας είναι 315 δισεκατομμύρια και δεν αμφισβητούμε ούτε ένα ευρώ.

Επομένως πήγαν περίπατο τα περί 1953. 

Έστω ότι όλα αυτά που έλεγε ο Αλέξης ήταν ανοησίες που θα μας οδηγούσαν σε περιπέτειες και ότι τελικά είναι ο Γιάνης αυτός ο οποίος είπε και έπραξε το σωστό. Ακόμα λοιπόν και αν είναι έτσι, εδώ δεν τίθεται ένα θέμα εξαπάτησης του εκλογικού σώματος; Εκτός και αν αποδεχτούμε το δόγμα ότι «Είναι ΟΚ αυτό. Ποιός κάνει αυτά που λέει προεκλογικά;» Τότε, για ποιο λόγο να είναι απαραίτητες οι προεκλογικές εξαγγελίες; Για ποιο λόγο χρειάζονται ψηφοφόροι σε εκλογική διαδικασία όπου άλλο ψηφίζεις και άλλο σου βγαίνει την επόμενη ήδη ημέρα;

Η ομιλία του Κώστα Ζουράρι στη Βουλή, 9/2/2015 (απομαγνητοφωνημένη)

  «Κύριε πρόεδρε, τα σέβη μου. Κυρίες και κύριοι βουλευταί και βουλευταί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και συναδελφοί. Υπάρχει καιρός του λέγειν, υπάρχει καιρός του αντιλέγειν, υπάρχει καιρός του ψέγειν. Σήμερα για μένα θα είναι ο καιρός του υμνείν. Αίνων έπαινον του υμνείν την Ιλιαδορωμιοσύνη. 

  Κυρίες βουλευταί και κυρίοι βουλευταί, έρχομαι από μακριά. Οι συλλέκτριες των κρόκων της Θήρας έρχονται δίπλα μου και παγεμένες δίπλα με τον βόρειο τον άνεμο οι Μυροφόρες  με την χρυσή των αγγέλων αντανάκλαση. Και επειδή, κύριοι βουλευταί και κυρίες βουλευτές ή βουλευτίνες ή σύντροφοι ή συντρόφισσες, κύριοι και κυρίες, επειδή σήμερα, αύριο, παραπέρα, αυτές τις μέρες, όπως πάντοτε, αείποτε και συνεχώς, θα βυσσοδομούν πάλι η κουστωδία των δυσσεβών Βρυξελλών και εκείνος ο αρχέκακος όφις, ο Αλεμανός, γι αυτό ακριβώς θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε στον καθ’ημάς τρόπον. Ποιός είναι ο τρόπος μας; Αυτός: «Πάσαν γην και θάλασσαν εσβατόν  τη ημετέρα τόλμη καταναγκάσαντες γενέσθαι μνημεία αΐδια καλών τε και κακών συγκατοικήσαντες». Και επειδή θα επανέλθουν πάλι οι δυσσεβείς και οι άλλοι αλεμανοί και ως αρχέκακος όφις, εμείς ξέρουμε ότι θα συμπαραταχθούμε, θα συμπορευθούμε, θα συμπολεμήσουμε τη υπερμάχω στρατηγώ πού ’χει στα μάτια της ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης.

  Και βεβαίως εμείς διδάξαμε στην Οικουμένη, εμείς διδάξαμε πάντοτε, ες αεί και αείποτε και ξανά και ξανά ότι σ’αυτόν εδώ τον υπεράχρονο, τον χρονικώς υπεράχρονο τόπον, σ’αυτόν τον τόπον στην κορυφήν του Ομήρου και στο ακροθίνιον του Ολύμπου, εμείς οι Ολύμπιοι διδάξαμε εδώ ότι η έρις γίνεται έρως.  Ναι. Η έρις γίνεται έρως, έρως ελευθερίας. Και, φυσικά, ξέρουμε πολύ καλά ότι ξεκινούμε όπως πάντα εδώ και τρείς χιλιάδες, ηττημένοι, αλλά ως ηττημένοι είμαστε αυτοί οι οποίοι θα ξαναδώσουμε σ’αυτόν τον πλανήτη των πεπλανημένων πλανητών και των πλανήτων, θα δώσουμε την καθ’ημάς, την καθ’ ημάς καθεστηκυίαν Πολιτείαν. Και ποιά είναι καθ’ημάς η καθεστηκυία Πολιτεία;Μία και μόνη: Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».

1^η ομιλία του δάσκαλου Κώστα Ζουράρι στο ελληνικό κοινοβούλιο με στοιχεία από Ελύτη, Θουκυδίδη, Ακάθιστο Ύμνο και Γιάννη Ρίτσο.