Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Θα τους ανεχόμαστε για πολύ ακόμα;

του Θεοδόση Εκίζογλου,

Εδώ και δυόμισι χρόνια ο Αλέξης κρατούσε μονίμως μία σημαία με τον αριθμό 1953. Κάθε δεύτερή του φράση ήταν ότι θα συγκαλούσε μία διεθνή συνδιάσκεψη για το ελληνικό χρέος, όπως αυτή του 1953 στο Λονδίνο, όπου διαγράφτηκε τότε το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της Γερμανίας και το για το υπόλοιπο ποσό ορίστηκε η αποπληρωμή του με ρήτρα ανάπτυξης. 



Την ίδια μέρα της ανάληψης των καθηκόντων του o νέος τσάρος της οικονομίας, Γιάνης Βαρουφάκης, δήλωσε ότι το χρέος μας είναι 315 δισεκατομμύρια και δεν αμφισβητούμε ούτε ένα ευρώ.

Επομένως πήγαν περίπατο τα περί 1953. 


Έστω ότι όλα αυτά που έλεγε ο Αλέξης ήταν ανοησίες που θα μας οδηγούσαν σε περιπέτειες και ότι τελικά είναι ο Γιάνης αυτός ο οποίος είπε και έπραξε το σωστό. Ακόμα λοιπόν και αν είναι έτσι, εδώ δεν τίθεται ένα θέμα εξαπάτησης του εκλογικού σώματος; Εκτός και αν αποδεχτούμε το δόγμα ότι «Είναι ΟΚ αυτό. Ποιός κάνει αυτά που λέει προεκλογικά;» Τότε, για ποιο λόγο να είναι απαραίτητες οι προεκλογικές εξαγγελίες; Για ποιο λόγο χρειάζονται ψηφοφόροι σε εκλογική διαδικασία όπου άλλο ψηφίζεις και άλλο σου βγαίνει την επόμενη ήδη ημέρα;



Ο Αλέξης υποσχέθηκε ρύθμιση δόσεων για τις αποκαλούμενες φορολογικές υποχρεώσεις. Αυτό δεν είναι de facto αναγνώριση όλης της φορολογικής πολιτικής που επιβλήθηκε επί Σαμαρά;  Τελικά δηλαδή, αυτό στο οποίο διαφωνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν καταψήφιζε τους φορολογικούς νόμους που ο Σαμαράς έφερνε στη βουλή, δεν ήταν η ίδια η φύση του φόρου αλλά ο τρόπος αποπληρωμής του.


Υπέροχα. 


Ο δε ΕΝΦΙΑ που υποτίθεται ότι η κυβέρνση του ΣΥΡΙΖΑ θα τον καταργούσε, πήρε προαγωγή σε «πατριωτικό καθήκον». (Γιάνης Βαρουφάκης «στον ενικό» 2/3/15, 1:16:20, https://www.youtube.com/watch?v=hx0KpAYAhsI)


Και μετά σου λέει ο ψηφοφόρος «είναι αρχές ακόμα, ας περιμένουμε λίγο καιρό». Ναι, να περιμένουμε όταν έχουμε μία κυβέρνηση που βάζει πλώρη για την εκπλήρωση των προεκλογικών της εξαγγελιών. Για μία κυβέρνηση που ήδη από την επόμενη μέρα τα πήρε όλα πίσω, για ποιό ακριβώς πράμα να περιμένει κανείς;


Όλα τα άλλα περί ολοκλήρωσης του προγράμματος σε βάθος τετραετίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η γνωστή καραμέλα που ακούμε από κάθε κυβέρνηση τις τελευταίες δεκαετίες και πρέπει να είναι κάποιος εξαιρετικά αφελής για να πιστεύει ότι θα γίνουν. Άσε που η «τετραετία» έχει πάψει να υπάρχει εδώ και πολλές κυβερνήσεις, κάτι βέβαια που χρησιμοποιείται ως άλλοθι για το ότι δεν πραγματοποιήθηκε καμία προεκλογική υπόσχεση. Άλλωστε, ο ίδιος ο Αλέξης ήταν που έλεγε ότι πολλά πράματα θα γίνουν ήδη από την επόμενη κιόλας ημέρα, όπως τα 751€ κατώτατος μισθός. Α! Πάει και αυτό.


Και… πού είναι τα περί φρένου στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας; Το ΤΑΙΠΕΔ είναι ακόμα στη θέση του και κάτι μετεκλογικές αναγγελίες ότι τάχα παγώνει οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση, καθώς και η πώληση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων(«ΕΘΝΟΣ, 29/1, «πάγος στις ιδιωτικοποιήσεις» http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=64131359 ) έγινε και αυτό μία τσαλακωμένη προεκλογική υπόσχεση και πετάχτηκε στον ήδη γεμάτο κάδο, μαζί με όλες τις υπόλοιπες και φαβορί για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια που οδεύουν προς εκποίηση είναι – ποιος άλλος; - γερμανικές εταιρίες.


Στο μεταξύ βέβαια, από την πρώτη ήδη ημέρα η μονοπρόσωπη κυβέρνηση τού Γιάνη Βαρουφάκη, διαπραγματεύεται σκληρά και ακατάπαυστα.  Για τι ακριβώς όμως διαπραγματεύεται; Αποκλειστικά και μόνο για να συνεχιστεί η δανειοδότησή μας από τη Νέα Τρόικα που μετονομάστηκε σε Θεσμούς (και έτσι αναβαθμίστηκε σε κάτι θεσμικό) ώστε να αποπληρώνουμε παλαιά δανεικά. Προκειμένου για αυτό συνεχίζονται οι παραχωρήσεις προς τους Θεσμούς με τα περίφημα «μέηλ Βαρουφάκη» τα οποία είναι ένας ακόμα ύμνος υπέρ της ανθρώπινης εξαθλίωσης, και μάλιστα αυτή τη φορά και με βούλα, μιας και έρχεται η ΠΑΝΕΞΥΠΝΗ ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ. Για να τρώμε εμείς τις φασολάδες στα συσσίτια και ο Βαρουφάκης με την ψευτοαριστεριτζίδικη παρέα του να τρώνε με χρυσά κουτάλια εις υγείαν των κορόιδων.



Πραγματικά, υπάρχει λόγος να πρέπει αυτή η κυβέρνηση να παραμείνει και άλλο χρόνο στην εξουσία; Και τέλος πάντω, υπάρχει λόγος να έχουμε κυβέρνηση όταν κρεμόμαστε από το τί θα πει το eurogroup; Ας ψηφίζουμε τότε για eurogroup, όχι για κυβέρνηση. 


Και έτσι, για ακόμα μια φορά όλα ανάγονται στις αρχές από τις οποίες διέπεται η Ευρώπη και στο αν έχουμε πάρει απόφαση, εμείς ως λαός να δώσουμε ακόμα και την ζωή μας (κυριολεκτικά, από βιολογική άποψη) προκειμένου να παραμένουμε μέλη στο φρενοκομείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ψηφίζοντας κόμματα που μας λένε εκ των προτέρων ότι έχουν αδιαπραγμάτευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου