Όχι σε δημοψήφισμα-παγίδα με διατύπωση «ευρώ, ή αλλιώς πεθαίνεις»

Μπορεί η κυβέρνηση να διέψευσε το ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης δήλωσε στη Corriere dela Serra (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=113474643 ) ότι θα ζητήσει δημοψήφισμα με το ερώτημα «έξοδος ή παραμονή στο ευρώ» σε περίπτωση που δεν τα βρούμε με τις Βρυξέλλες, παραδέχτηκε ωστόσο ότι έγινε αναφορά γενικά σε δημοψήφισμα. Φαντάζομαι ότι ο Γιάνης δεν θα εννοούσε δημοψήφισμα για το αν θα πρέπει ο Σήφης ο κροκόδειλος να αφεθεί στην ησυχία του ή να γίνει προσπάθεια να αιχμαλωτιστεί.

Και επειδή τα τελευταία χρόνια έγιναν σε αυτή τη χώρα όσα λίγο μόλις καιρό πριν διαψεύδονταν, καλό είναι να είμαστε προετοιμασμένοι ακόμα και για την αναγγελία ενός τέτοιου δημοψηφίσματος.


Ασφαλώς και θα αποτελέσει κορυφαία κατάκτηση της Δημοκρατίας αν ζητείται συχνά η γνώμη των πολιτών τόσο για αυτό όσο και για μικρότερης σημασίας θέματα, αλλά αυτό να συμβαίνει όταν ο κόσμος έχει μία πλήρη και σφαιρική ενημέρωση για το εκάστοτε θέμα για το οποίο καλείται να πάρει θέση. Ο κόσμος, έχει όμως τέτοιου επιπέδου ενημέρωση για το θέμα «ευρώ ή εθνικό νόμισμα»;  Ή μήπως έχει μονομερή ενημέρωση; Θα είναι δίκαιο το παιχνίδι (fair play, όπως θα προτιμούσε να το πει  ο Γιάνης) αν θέσουμε σήμερα ένα τέτοιο ερώτημα σε δημοψήφισμα;

Αν κάνουμε ένα πρόχειρο γκάλοπ στον κύκλο των γνωστών μας το 90% θα απαντήσει «ευρώ» αιτιολογώντας το ότι: «…εκτός ευρώ θα καταστραφούμε». Αυτό είναι άλλωστε και το μόνο που ακούμε από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς ως τον σκοπό της παραμονής μας στο κοινό νόμισμα.  Δεν θα έπρεπε να είναι το αντιθετοαντίστοφο; Δηλαδή: «θα αναπτυχθούμε μόνο εντός του ευρώ». Ακούμε μόνο εκβιαστικές προειδοποιήσεις  για το τί θανάσιμοι κίνδυνοι μας περιμένουν εκεί έξω έτσι και ανοίξουμε την πόρτα και βγούμε από το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι», όπως αποκαλεί την Ευρώπη και την ευρωζώνη ο Αλέξης Τσίπρας.

Η αδιάκοπη τρομοκρατία συνεχίζεται με τα γνωστά: «εκτός ευρώ δεν θα έχουμε πετρέλαιο να κινηθούμε και να ζεσταθούμε», «εκτός ευρώ δεν θα υπάρχουν τρόφιμα στα σούπερ μάρκετ», «εκτός ευρώ δεν θα υπάρχουν φάρμακα και δεν θα μπορούν να λειτουργούν τα νοσοκομεία» και γενικά εκτός ευρώ ο αστεροειδής 4179 Toutatis θα αλλάξει τροχιά και θα πέσει πάνω μας αφανίζοντάς μας από το πρόσωπο της Γής. Λες και είχαμε πάντα ευρώ και οτιδήποτε άλλο θα είναι κάτι πρωτόγνωρο. Το ευρώ κυκλοφόρησε στην Ελλάδα μόλις το 2002. Δυστυχώς, το ξέχασαν ακόμα και οι πρεσβύτεροι και όχι μόνο οι γεννηθέντες τα έτη 95-96 και αργότερα.

Στην παρούσα λοιπόν χρονική στιγμή, ένα τέτοιο δημοψήφισμα θα λειτουργούσε μόνο ως το στήσιμο της απόλυτης παγίδας από την ίδια την κυβέρνηση ώστε ο ελληνικός λαός να σύρει ο ίδιος και να κλείσει έτσι την ταφόπλακα που θα τον σκεπάσει μιά για πάντα. Ακριβώς αυτό δηλαδή που ήθελε να πετύχει ο Παπανδρέου όταν το 2011 πρότεινε παρόμοιο δημοψήφισμα.

Τότε είναι που η κυβέρνηση θα μας πει «παιδιά, εσείς το επιλέξατε οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να σεβαστούμε την απόφασή σας. Ευρώ πάση θυσία, ακόμα και αν αυτό θα σημαίνει την απόλυτη εξαθλίωσή σας. Η επιλογή ήταν δικιά σας». Άλλωστε, από ότι λένε οι ίδιοι οι κυβερνώντες των τελευταίων ετών, όλα αυτά που περνάμε τα περνάμε για να παραμείνουμε τελικά στην ευρωζώνη. Η ευρωζώνη λοιπόν είναι από μόνη της ο αυτοσκοπός και όχι το μέσο για να συμβεί κάτι καλό στη ζωή μας.

Το μόνο στο οποίο αποσκοπεί λοιπόν ένα τέτοιο ερώτημα με τον βαθμό ενημέρωσης που έχει σήμερα ο κόσμος, είναι να ζητήσει ο ίδιος ο λαός από την κυβέρνηση να αφήσει στο πάτωμα το ένα και μοναδικό διαπραγματευτικό όπλο που έχει και να σηκώσει ψηλά τα χέρια. Την ανακοίνωση δηλαδή ότι αποχωρεί από τη ευρωζώνη αν οι γνωστοί «φίλοι και εταίροι», αυτοί οι μέγιστοι ανθρωπιστές, συνεχίσουν τις ίδιες παράλογες και απάνθρωπες απαιτήσεις.

Για να είναι ένα τέτοιο δημοψήφισμα δίκαιο θα πρέπει να προηγηθεί πολύμηνη προηγούμενη ενημέρωση του κόσμου για το θέμα και αυτό προϋποθέτει να δοθεί βήμα και στην πλευρά αυτών που πιστεύουν ότι αν υπάρχει ακόμα κάποια ελπίδα να ορθοποδήσουμε τότε αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με εθνικό νόμισμα.

Πότε όμως τα τηλεοπτικά κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έδωσαν βήμα και στην πλευρά των υπέρμαχων της επιστροφής  στο εθνικό νόμισμα ώστε να μάθει ο κόσμος τα θετικά που έχει η άσκηση νομισματικής πολιτικής από το κράτος και όχι από μία ξένη τράπεζα καθώς και τα αρνητικά που προκαλεί η κυκλοφορία νομίσματος που δεν εκδίδεται από το κράτος; Και αν κάποιο καιρό έδωσαν βήμα, το έκαναν σε αναλογία 1 προς 10 υπέρ του ακατάπαυστου σφυροκοπήματος των «ειδικών» σπορέων κλίματος πανικού έτσι και αποχωρήσουμε από το ευρώ.
Και κάπου εδώ έρχεται και ένα άλλο θέμα, αυτό της χρηματοδότησης της προπαγάνδας από τα ΜΜΕ απ’ ευθείας από τις Βρυξέλλες προκειμένου οι πελάτες της ευρωζώνης (δηλαδή όλοι εμείς) να είμαστε πεπεισμένοι ότι το ευρώ είναι αδιαμφισβήτητο. Κάτι σαν τη μουσική που παίζει συνέχεια μέσα στα σούπερ μάρκετ ώστε την ώρα που ψωνίζουμε να παραμένουμε ήρεμοι ακόμα και που οι τιμές στα ράφια βαδίζουν συνεχώς στα ύψη.

Γι αυτό λοιπόν, πριν να ζητήσουμε ή να πανηγυρίσουμε για δημοψηφίσματα ας ζητήσουμε να έχει εξασφαλιστεί πρώτα πλήρης ενημέρωση για το θέμα που θα κριθεί από το δημοψήφισμα.