Μάς θεωρούν μία τρύπα στον προϋπολογισμό τους

  Aπό εκεί που το σύνθημα τού κόσμου προς το πολιτικό σύστημα ήταν το «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» περάσαμε στην εποχή όπου η κατηγορία αυτή αντιστράφηκε και τώρα η απαίτηση τού πολιτικο-πωλητικού συστήματος από τον απλό κόσμο είναι «φέρτε εσείς πίσω τα κλεμμένα».

  Από το «μαζί τα φάγαμε» τού Θεόδωρου Πάγκαλου που τον κατέστησε έναν από τούς πιό αντιπαθείς ευτραφείς πολιτικούς, πήγαμε στο «μόνο εσείς τα φάγατε και θα σάς τα πάρω όλα πίσω» τού Αλέξη Τσίπρα που φαίνεται όμως ότι συνεχίζει να είναι δημοφιλής παρά το ότι αυτός δεν μένει μόνο στις διαπιστώσεις.

  Ο λαός αντιμετωπίζεται σαν ένας κατ' εξακολούθηση ληστής που κλέβει χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό τα οποία θα πρέπει να τα επιστρέψει το συντομότερο δυνατό.

  Η κυβέρνηση προβαίνει λοιπόν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε τα «κλοπιμαία» αυτά να επιστρέψουν στον κρατικό κουμπαρά ώστε να επιτευχθεί ο ένας και μοναδικός σκοπός για τον οποίο συμβαίνουν όλα αυτά: Ένας ολόκληρος λαός να συνηθίσει στην κατάσταση εξαθλίωσης που τον περιμένει, με πρόφαση την αποπληρωμή ενός πλασματικού χρέους για το οποίο κατηγορείται ότι ευθύνεται ο ίδιος.

 

  Το τιμόνι τού οδοστρωτήρα έχει αναλάβει πια ο υφιστάμενος των δανειστών που δυστυχώς έχει πρωθυπουργικές εξουσίες, ο ηγέτης τής ψευδοαριστεράς Αλέξης Τσίπρας που με εμφανή την ηδονή στο χαμογελάκι του, προσθέτει συνεχώς νέους εξαθλιωτικούς νόμους στο ήδη υπάρχον νομικό οικοδόμημα εντός τού οποίου τελείται η Μεγάλη Σφαγή.

  Για παράδειγμα, πρόσφατη τέτοια ενέργεια τής πολύ αριστερής μας κυβέρνησης ήταν η απαίτηση για αναδρομική επιστροφή τού ΕΚΑΣ από 9ο.οοο συνταξιούχους που μαζί με αυτό έφταναν να λαμβάνουν το αστρονομικό ποσό τών εξακοσιωνκάτι ευρώ.

  Λίγες μόνο ημέρες μετά από αυτήν της την ανακοίνωση, η κυβέρνηση κάνοντας μία κίνηση ανέξοδου εντυπωσιασμού και τζάμπα ηρωισμού, έκανε πίσω στο θέμα κατόπιν τής κατακραυγής που δέχτηκε για αυτόν της τον νέο παραλογισμό αλλά την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο ιπποκόμος τού Αλέξη και υπουργός οικονομικών τών δανειστών  Ευκλείδης Τσακαλώτος, έκανε την δήλωση (http://bit.ly/1P73r4J)  ότι ακόμα και αν τελικά οι συνταξιούχοι επιστρέψουν το ΕΚΑΣ, τότε θα αποζημιωθούν για αυτό! Με κάποιον θησαυρό στούς ουρανούς προφανώς, κάπου εκεί στην άλλη ζωή.

  Ό,τι όμως τελικά και να γίνει, αυτό που δεν θα αναιρεθεί ποτέ είναι η πρόθεσή που έχει η κυβέρνηση να τα αρπάξει ως συνήθως από την ήδη ρημαγμένη κοινωνία των νέοπρολετάριων που είναι η νέα κοινωνική τάξη τής μνημονιακής εποχής που διανύουμε.  

  Και φυσικά, τα πάντα είναι νόμιμα! Πολύ απλά, ψηφίζεται ένας σχετικός νόμος που επιβάλει την εκάστοτε φάση της εξαθλίωσης και έτσι, από την στιγμή που αυτός υπάρχει, όλη η διαδικασία τής αφαίμαξης είναι εξ ορισμού νόμιμη.

  Όσο όμως εμβαθύνουμε στο μνημονιακό νομικό σύστημα, δεν τηρούνται ούτε καν οι τύποι. Αυτό συμβαίνει και τώρα όπου κατά παράβαση τού Συντάγματος που προβλέπει ότι νόμος δεν μπορεί να έχει αναδρομική ισχύ, η κυβέρνηση προτίθεται (καθώς φαίνεται) να φέρει νόμο που θα έχει αναδρομική ισχύ ώστε αναδρομικά να απαιτήσει το ΕΚΑΣ.

  Α, ξέχασα! Είναι επειδή ο Αλέξης δήλωνε ότι «είμαστε η κάθε λέξη τού Συντάγματος» και τελικά κατάντησε να γίνει η κάθε λέξη τών μνημονίων, τόσο τών δικών του όσο και αυτών τών προκατόχων του.

  Στο μεταξύ οι κυβερνητικοί δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράζουν την βαθιά τους (αριστερή και αυτή) ανησυχία ότι τυχόν μη-επιστροφή του ΕΚΑΣ, θα δημιουργήσει τρύπα στον προϋπολογισμό.

  Μόνο για αυτό ανησυχούν! Για τίποτα άλλο. Δεν εκφράζουν καμία ανησυχία για το ότι οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό χωρίς καμία προοπτική να επιστρέψουν. Καμία ανησυχία για το ότι όσοι μένουν εδώ δε μπορούν να κάνουν ούτε τα ψώνια του μήνα. 

  Η κυβέρνηση μάς θεωρεί ως μία τρύπα στον προϋπολογισμό της.

  Ό όρος «κοινωνικές παροχές» έχει αντικατασταθεί από τον «σπατάλες τού πληθυσμού».

  Έτσι, τα νοσοκομεία είναι σπατάλη, τα σχολεία είναι σπατάλη και φυσικά σπατάλη είναι και η άμυνα τής χώρας. Διατηρώντας αυτά, κλέβουμε ουσιαστικά τον κρατικό προϋπολογισμό και προκειμένου να μην συμβαίνει αυτό, θα πρέπει σταδιακά να εξαλείψουμε όλα όσα τον επιβαρύνουν.

  Δεν μας θεωρούν ανθρώπινα όντα. Για αυτούς, είμαστε μονάδες. Units πού επιτελούμε τις λειτουργίες τους.

  Μάς έχουν δημιουργήσει την εντύπωση ότι αν πλεύσουμε προς την πορεία που μάς δείχνουν, τότε δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα για εμάς.

  Κι όμως, όσο και αν πει κανείς να υπακούει στα εξοντωτικά τους κελεύσματά, τόσο αυτά δεν σταματάνε.

  Το ελληνικό κράτος, όχι απλά ισχυρίζεται ότι δεν έχει λεφτά για τους πολίτες του, αλλά τους καλεί να επιστρέψουν πίσω όλα όσα τους έχει δώσει, είτε ζητώντας τα απ' ευθείας, είτε όμως μέσω των εξαντλητικών φόρων.

  Έχει όμως πάντοτε χρήματα για να ανακεφαλαιώνει τράπεζες πριν κάν αυτές ψελλίσουν ότι χρειάζονται είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ για υποτιθέμενες κεφαλαιακές τους ανάγκες. Έχει πάντα λεφτά για να πληρώνει τα πανωτόκια στα δανεικά που υποτίθεται ότι μας έδωσαν οι «φίλοι και εταίροι» μας.

  Η ερώτηση είναι: αφού αυτοί είναι φίλοι και εταίροι, τότε για ποιο λόγο μας δανείζουν με τόκο;

  Μία κυβέρνηση που δεν την σταματάει τίποτα. Καμία εικόνα δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να την συγκινήσει. Κανένας παππούς που ψάχνει στα σκουπίδια, κανένα παιδάκι που λιποθυμάει από την πείνα, τίποτα. Ο άνθρωπος είναι αδίστακτος. Ταγμένος σε έναν και μόνο σκοπό. Πώς να μας ταπεινώσει.

  Και, όχι! Οι περικοπές δεν αποσκοπούν τελικά στην εξοικονόμηση χρημάτων για να πληρωθεί κάποια δόση. Ούτε για να αποπληρωθεί το χρέος. Αποσκοπούν στο να ταπεινωθεί ένας λαός ώστε να ευχαριστεί την κυβέρνηση και μόνο εάν αυτή του εξασφαλίζει την οριακή του επιβίωση όσο είναι καλά στην υγεία του.

  Θα πρέπει να αναπτύξουμε μεθόδους ώστε να καθαιρούμε την οποιαδήποτε κυβέρνηση υπηρετεί αυτόν τον σκοπό πριν να μας φτάσουν σε αυτή την οριακή  κατάσταση, διότι τότε θα είναι αργά.

  Και μάλιστα χωρίς να περιμένουμε το Σύστημα να το κάνει αυτό για εμάς.

  Πώς είναι δυνατόν το Σύστημα να μας παρέχει μεθόδους αυτοακύρωσής του;

  Το πρόβλημα λοιπόν, είμαστε εμείς και όχι αυτοί. Αυτοί, απλά εκτελούν το συμβόλαιό τους το οποίο …ασφαλώς και δεν είναι συμβόλαιο με τον λαό.