Ένα έτος καραδεξιάς ψευτοαριστεράς. Και για να θυμηθούμε εκείνον τον απλό μαθηματικό τύπο από το σχολείο: Περίμετρος κύκλου = 2 φορές η ακτίνα του επί «πί» (3,14). Λαμβανομένου λοιπόν υπόψη ότι η απόσταση τής Γής από τον Ήλιο είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, έχουμε διανύσει παρέα, μαζί με τον Αλέξη 2 × 3,14 × 150.000.000χλμ = 1.000.000.000χλμ (1δις χλμ).
Ένα δισεκατομμύριο χιλιόμετρα λοιπόν και πολλά δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες και στους περίφημους δανειστές που ο Αλέξης χαρακτήριζε παλαιότερα τοκογλύφους και που όμως από τις πρώτες της ημέρες η κυβέρνηση τού ΣΥΡΙΖΑ τους έχει ανάγει σε θεσμούς τού ελληνικού κράτους.
Επίσης, μετράμε πολλά δισεκατομμύρια στον ελληνικό λαό μόνο που πρόκειται για δισεκατομμύρια σε περικοπές και νέους φόρους. Είναι, βλέπεις, και εκείνο το ρημάδι το πρωτογενές πλεόνασμα που πρωτοεισήχθη ως όρος στις ζωές μας επί Γ.Α,Π και συνεχίστηκε επί Παπαδήμου και Σαμαρά και ο Αλέξης έβγαζε τότε αφρούς από το στόμα του μόλις άκουγε να μιλάνε για αυτό κάνοντας τότε λόγο για τον παραλογισμό και τον απάνθρωπο χαρακτήρα των πρωτογενών πλεονασμάτων.Ο τότε Αλέξης, το ολόγραμμα.
Πραγματικά, δεν αξίζει ένα Όσκαρ ερμηνείας στον Αλέξη; Όλους τους προηγούμενους, ακόμα και αν τους προσθέσει κανείς, δεν φτάνουν το ταλέντο του Αλέξη στο πώς είπε τόσα φοβερά ψέματα με τόσο πειστικό τρόπο καταφέρνοντας να δημιουργήσει μία ιδιότυπη θρησκεία που πολύς κόσμος ακόμα πιστεύει, περιμένοντας ότι «….κι όμως, ο Αλέξης θα τα καταφέρει».
Μήπως όμως το κακολογούμε άδικα το «παιδί»;
Όχι! Διότι ήδη από την επομένη τής ανάληψης τής εξουσίας ο Τσίπρας και οι αρχιερείς του φρόντισαν να μας ανακοινώσουν ότι διαγράφονται όλα όσα μας είχαν υποσχεθεί και με βάση τα οποία άρπαξαν την ψήφο του λαού. Εντάξει, σίγουρα μια κυβέρνηση δεν μπορεί να υλοποιήσει αμέσως αυτά που υποσχέθηκε. Και να της δώσουμε χρόνο και μάλιστα διπλάσιο από αυτόν που ζητάει προκειμένου να δούμε έστω κάποια από αυτά να γίνονται πράξη. Όταν όμως απαρνείται όλα όσα υποσχέθηκε ότι θα κάνει, τότε για ποιό λόγο να περιμένει κανείς ότι θα τα κάνει αργότερα;
Πρώτα απ' όλα ο ίδιος ο Τσίπρας, βροντοφώναξε από την πρώτη στιγμή ώστε να τον ακούσει όλη η Οικουμένη ότι θα εγγυηθεί την συνέχεια του Κράτους. Αυτό από μόνο του μεταφράζεται στο ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα απολύτως από αυτά που είχαν επιβληθεί από τους προηγούμενους. Μα, ρε φίλε, εσύ υποτίθεται ότι θα άλλαζες ακριβώς αυτό το κράτος το τόσο εχθρικό προς τους πολίτες του και όχι να εγγυηθείς την συνέχειά του.
Μετά, ήρθε ο παντοτινός ήρωας, ο Βαρουφάκης, ως ο ουρανοκατέβατος υπουργός οικονομικών από τον πλανήτη τού Superman, να δηλώσει ότι το χρέος της Ελλάδας είναι 321 δισεκατομμύρια (Τόσα ήταν τότε. Τώρα είναι 365) και ότι το αναγνωρίζουμε μέχρι το τελευταίο ευρώ. Με αυτήν την φράση πήγε περίπατο και αυτό το περί σύγκλισης διεθνούς συνδιάσκεψης όπως αυτή στο Λονδίνο το 1953 (Ο παραλληλισμός ανήκει στον Αλέξη που επί 3 σχεδόν χρόνια, επαναλάμβανε ακατάπαυστα την ιστορία με την διαγραφή των προπολεμικών χρεών της Γερμανίας) όπου απλά ο Αλέξης θα ανακοίνωνε εκεί στους δανειστές ότι η Ελλάδα κουρεύει το 60% του χρέους της και το υπόλοιπο θα το αποπλήρωνε μόνο με ρήτρα ανάπτυξης.
Αυτός ο πόλεμος προς τον παλιό Τσίπρα, συνεχίστηκε από τον νέο Τσίπρα με την απαξίωση ως και χλευασμό τής επιτροπής τής Βουλής για την διερεύνηση τού ελληνικού χρέους.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από το πρώτο σωτήριον αριστερό έτος. Να θυμηθεί τον ΕΝΦΙΑ πού από τους φρικτούς όρκους ότι θα καταργηθεί πήγαμε στο ότι η πληρωμή του ΕΝΦΙΑ είναι πατριωτικό καθήκον; Να θυμηθεί την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου όπου συμφωνήσαμε να τηρήσουμε ως και την παραμικρή δέσμευση που προέκυπτε από τα μνημόνια, χωρίς μάλιστα να πάρουμε τίποτα ως αντάλλαγμα; (Όχι ότι υπήρχαν φορές που πήραμε ποτέ αντάλλαγμα). Να θυμηθούμε την δημιουργική ασάφεια του Βαρουφάκη που προκειμένου να γράψει το επόμενό του best seller έκανε διαπραγματεύσεις-δημόσιες σχέσεις;
Η διάλυση κάθε αμφιβολίας ότι εδώ δεν επρόκειτο για καμία απολύτως αριστερή κυβέρνηση έγινε με την πρόταση τού Τσίπρα ώστε Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είναι ο αμετακίνητα δεξιός Προκόπης Παυλόπουλος. Πραγματικά, αν αυτό δεν είναι κορυφαία αντίφαση, τότε τι άλλο είναι; Μήπως σύμπλευση; Δεν υπήρχε δηλαδή κανένας αριστερός για ΠτΔ; Έστω, αριστερός με την fake έννοια που έχει λάβει ο αριστερός που προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης, στα πεπραγμένα τής πολύ αριστερής αυτής κυβέρνησης ανήκει και το κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων προκειμένου να πληρωθεί δόση στο ΔΝΤ τον Μάιο. Αλήθεια, ο Αλέξης δεν ήταν που έλεγε ότι θα ζητήσει μορατόριουμ αποπληρωμής τού χρέους; Ότι, δηλαδή, εντάξει (τελικά) θα το αποπληρώσουμε, αλλά όταν θα έχουμε ρε παιδί. Και όχι «θα στα δώσω έχω-δεν έχω». Πάει και αυτό.
Βέβαια, πρέπει να αναγνωρίσει κανείς στον Μέγα Αριστερό, τον Αλέξη Τσίπρα, ότι υπήρχαν στιγμές που το «παιδί» δούλεψε σκληρά. Όπως π.χ. στο Eurogroup τού Ιουνίου 2015 όπου επί 17 ολόκληρες ώρες ήταν κλειδαμπαρωμένοι στις ευρωαίθουσες και τον είχαν τον «δικό» μας στημένο στη γωνιά. Αυτή ήταν η επίσημη εκδοχή. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για μια 17ωρη παραμονή σε έναν υπερπολυτελή χώρο όπου, για να περάσει η ώρα προκειμένου να πειστεί και ο τελεταίος ότι γίνονται «σκληρές διαπραγματεύσεις», έπαιζαν XBOX, PlayStation, είδαν τηλεορασίτσα (ίσως και Adult-TV, ποιός ξέρει;) και έφαγαν από αυτοκρατορικούς μπουφέδες. Εγώ πάντως, αν ήμουν στην θέση τού Τσίπρα θα προτιμούσα αυτή την εκδοχή παρά την επίσημη. Διότι αν μετά από 17 ώρες σκληρών διαπραγματεύσεων, δεν περνάει τελικά ούτε μία σου παραμικρή θέση τότε πώς ακριβώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου; Έξυπνο; Ικανό; Πώς;
Έτσι πήγαμε στο περίφημο δημοψήφισμα. Ίσως το μεγαλύτερο δούλεμα προς έναν ολόκληρο λαό από τον ίδιο του τον ηγέτη. Πραγματικά, πρέπει να έσπασε πολύ πλάκα ο Αλέξης εκείνον τον καιρό. Ειδικά μόλις διαπίστωσε ότι μετά το ΟΧΙ, που ίσως και να τον άγχωσε για λίγα δευτερόλεπτα, δεν υπήρχε τίποτα πιο εύκολο από το να το πετάξει στα σκουπίδια και να το μετατρέψει σε ένα τεράστιο ΝΑΙ. Μέχρι και τις τράπεζες έκλεισε προκειμένου να τρομοκρατήσει τον κόσμο, αλλά δεν του βγήκε.
Και, εντάξει, ο λαός δεν είπε «ΟΧΙ στο ευρώ και στην €€», είπε όμως «ΟΧΙ, σε νέα μέτρα» (Άαααλλος και αυτός ο λαός. €υρώ και €.€. ίσον μέτρα, μέτρα και πάλι μέτρα). Τουλάχιστον, αυτή ήταν η ερμηνεία που έδινε ο ίδιος ο Τσίπρας στις υποκριτικές του ομιλίες λίγο πριν το δημοψήφισμα.
Και τελικά, μάς είπαν ότι με την ψήφο μας ζητήσαμε ένα νέο μνημόνιο το οποίο ήρθε μέσα στο κατακαλόκαιρο. «Ο λαός απαιτεί από εμάς την με κάθε κόστος παραμονή στην ευρωζώνη». Το είπε άλλωστε και ο άρχοντας της «Δημοκρατίας», ο ίδιος της ο Πρόεδρος προς πάσα κατεύθυνση ότι «ο λαός ψήφισε Ευρώπη». Και έτσι βρεθήκαμε με το Μνημόνιο ΙΙΙ το οποίο ψηφίσανε απαξάπαντες οι του «δημοκρατικού τόξου» στο όνομα της παραμονής της χώρας στον παράδεισο της Ευρωζώνης.
Ίσως αυτό να εννοούσε ο Αλέξης όταν έλεγε προεκλογικά ότι θα σκίσει τα μνημόνια. Ότι, ναι, ίσως τα σκίσει, αλλά θα τα αντικαταστήσει με ένα νέο, ακόμα χειρότερο. Αριστερό μνημόνιο βέβαια αυτή την φορά. Ίσως για κάποιους αυταπατώμενους οπαδούς του, αυτό να έχει σημασία.
Περιέργως, τον Σεπτέμβριο δόθηκε και η λαϊκή νομιμοποίηση για το «Μνημόνιο ΙΙΙ» καθώς και τής περεταίρω ψήφισης όλων των απαραίτητων μνημονιακών νόμων που θα το υλοιποιήσουν. Εδώ, πρέπει ίσως να βοηθήσει και η επιστήμη διότι φαίνεται ότι ο όρος «το Σύνδρομο της Στοκχόλμης» όπου οι όμηροι δένονται συναισθηματικά με τους απαγωγείς τους, πρέπει να αντικατασταθεί από «το Σύνδρομο του ορκισμένου οπαδού τού Αλέξη»
Τον Δεκέμβριο έγινε και η πολυπόθητη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και έτσι «…σώθηκαν οι καταθέσεις του κόσμου». Αυτό το δίλημμα τέθηκε. Πάντως τέτοιον ωμό εκβιασμό δεν είχε τολμήσει να θέσει κανένας από τους προηγούμενους. Δηλαδή «είτε αποδέχεστε ό,τι μέτρα να' ναι προκειμένου να δώσουν οι φίλοι και εταίροι ρευστό στις τράπεζές μας, είτε, διαφορετικά, αποχαιρετίστε τις όποιες σας καταθέσεις». Πραγματικά, συναρπαστική τεχνική από την Αριστερή μας κυβέρνηση.
Αυτός ήταν εν τάχει ο πρώτος χρόνος της καμίας φοράς Αριστεράς. Να την χαιρόμαστε. Ας μην το παρακάνουμε βέβαια τώρα και της ευχηθούμε να τα εκατοστήσει. Άλλωστε, δεν το θέλει και η ίδια. Θα πρέπει το ξεπούλημα των πάντων να συμβεί στο προσεχές διάστημα. Οι «δανειστές», οι «φίλοι και εταίροι», δεν έχουν καιρό να περιμένουν τόσο πολύ.
Τα γενέθλιά της τα γιορτάζει με πλήθος κόσμου στους δρόμους. Οι αγρότες έχουν στήσει μπλόκα σε πάρα πολλά σημεία και πολλοί άλλοι πηγαίνουν δίπλα τους για συμπαράσταση. Εντολή Κατρούγκαλου: «Ο κόσμος πρέπει να βγει στους δρόμους για το νέο ασφαλιστικό». Τα καλύτερα πρώτα γενέθλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου