Η «Πρώτη, Δεύτερη, απολύτως Καμία φορά Αριστερά» σβήνει το πρώτο της κεράκι. Συμπλήρωσε μία περιφορά γύρω από τον Ήλιο και μπαίνει αισίως στη δεύτερη. Εδώ και ένα έτος, από τις 25 Ιανουαρίου 2015, δεχόμαστε την κατά μέτωπο σφοδρή επίθεση τής υποτιθέμενης αριστερής πολιτικής τού Αλέξη, ο οποίος, όπως και όλοι οι προηγούμενοι, εφαρμόζει μία εξοντωτική πολιτική στο όνομα της εσχατολογικής μας σωτηρίας κατά το «Όοοοοοταν το πρόγραμμα θα έχει επιτύχει ….η χώρα θα έχει σωθεί». Από τί άραγε;
μία πορεία στο ελληνικό τοπίο έτσι όπως αυτό διαμορφώνεται υπό το νέο καθεστώς της σταδιακής προσάρτησης της χώρας στην Αυτοκρατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την αγαστή πάντα συνεργασία του ντόπιου πολιτικού προσωπικού που ποτέ ως τώρα δεν υπηρέτησε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016
Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016
selfie με οικονομικούς δολοφόνους
Την δεκαετία τού ᾿80, τού ᾿90, αλλά ακόμα και κατά τις αρχές τής νέας χιλιετίας, χαρακτηριζόταν ως φαντασιόπληκτος συνωμοσιολόγος όποιος ισχυριζόταν ότι κάποιοι από το εξωτερικό έρχονται και εκβιάζουν το εγχώριο πολιτικό σύστημα ώστε να εφαρμόζονται εδώ πολιτικές που αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση αλλότριων συμφέροντων σε βάρος τής ευημερίας των ελλήνων πολιτών.
Πριν κάποια χρόνια, προβλήθηκαν στην τηλεόραση καθώς και κυκλοφόρησαν και στο διαδίκτυο κάποια ντοκιμαντέρ (π.χ. https://www.youtube.com/watch?v=Y8PN_X3AD1s) όπου περίεργοι τύποι που διατείνονταν ότι στο παρελθόν είχαν διατελέσει «οικονομικοί δολοφόνοι» - όπως αυτοαποκαλούνται - και νυν μεταμεληθέντες για το βλαπτικό τους παρελθόν, ισχυρίζονταν ότι μπαινόβγαινανε στα πρωθυπουργικά γραφεία ηγετών τής Λατινικής Αμερικής καθώς και άλλων υπανάπτυκτων ή αναπτυσσομένων χωρών, υπαγορεύοντάς τους με φοβερούς μάλιστα εκβιασμούς για την ίδια τους την ζωή, να προωθήσουν πολιτικές που εναρμονίζονταν με τα αμερικανικά – κυρίως - συμφέροντα στην περιοχή. Ακόμα και όταν τα παρακολουθήσαμε υπήρχε μία δυσπιστία για όσα ακούστηκαν και όχι άδικα διότι δεν είναι και ό,τι πιο σοφό να πιστεύουμε ό,τι μας λένε αν δεν έχουμε κάποιο στοιχείο πέρα από μία μαρτυρία.
Μέχρι που κάποια στιγμή λες και αυτοί οι υποχθόνιοι τύποι ξεπήδησαν από τα βιντεάκια τού youtube όπου τούς βλέπαμε και έφτασαν ως εδώ με σάρκα και οστά.
Star Wars ...ένα πολιτικό θρίλερ σε έναν γαλαξία όχι και πολύ, πολύ μακριά.
Με την ευκαιρία τής προβολής στις κινηματογραφικές αίθουσες τού έβδομου
επεισοδίου τού Star Wars (The Force Awakens, Η Δύναμη ξυπνά) σκέφτηκα να γράψω μία όσο το δυνατόν
σύντομη περίληψη των προηγούμενων επεισοδίων ακολουθώντας την σειρά με την
οποία αυτά προβλήθηκαν, ξεκινώντας από την πρώτη τριλογία που άρχισε το 1977
και ολοκληρώθηκε το 1983 και συνεχίζοντας με την δεύτερη τριλογία, 1999-2005,
που εξιστορεί τα γεγονότα που οδήγησαν στην πρώτη.
Πέρα από τα φωτόσπαθα, τα εξαιρετικά εφέ, την πλούσια δράση και το
ευφυέστατο χτίσιμο χαρακτήρων, μπορεί κανείς να πεί ότι οι δύο τριλογίες τού StarWars συνιστούν
ένα βαθιά πολιτικό έργο. Η δίψα για εξουσία οδηγεί στην κατάστρωση και
λεπτομερή εκτέλεση ενός ασύλληπτου σχεδίου κατά το οποίο μία Δημοκρατία
μετατρέπεται τελικά σε Δικτατορία εν μέσω μἀλιστα βροντερών χειροκροτημάτων
ακριβώς από αυτούς που μόλις πριν λίγο η Δικτατορία καθαίρεσε από κάθε αξίωμα που είχαν. Προκειμένου για αυτό,
μηχανισμοί που αρχικά είχαν ως έναν και μόνο σκοπό την περιφρούρηση τής Δημοκρατίας
είναι ακριβώς αυτοί που στρέφονται εναντίον της και ακριβώς μάλιστα για αυτόν
τον λόγο είχαν εξ’ αρχής κατασκευαστεί. Μία πλεκτάνη σατανικής έμπνευσης που δεν
είναι καθόλου φανταστική όσο κανείς νομίζει ξεκινώντας να παρακολουθήσει ένα
έργο επιστημονικής φαντασίας.
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ IV (1977) – Μια νέα ελπίδα
Καθεστώς τυραννικής Αυτοκρατορίας έχει εγκαθιδρυθεί στον Γαλαξία. Οι αντιφρονούντες όμως σε αυτό, έχουν δημιουργήσει επαναστατικούς πυρήνες και έτσι κάποιοι επαναστάτες καταφέρνουν να κλέψουν τα σχέδια τού Ντέθ Σταρ (Death Star), τού υπερόπλου τής Αυτοκρατορίας κατά αυτών των ανταρτών, το οποίο είναι μία τεχνητή σφαιρική διαστημική βάση με διαστάσεις μικρού πλανήτη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)