ΑΟΖ, απο βλακώδης εως και ύποπτη η κάθε αναφορά (στην παρούσα φάση)

Υπάρχει μια περίεργη επιμονή στους Ανεξάρτητους Έλληνες και τα χρυσά κλούβια αυγά για να ανακηρυχθεί άμεσα η ελληνική ΑΟΖ.

Τι είναι όμως ΑΟΖ;

ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας  όπως αυτό διαμορφώθηκε το 1982 θεωρείται η θαλάσσια έκταση, εντός της οποίας ένα κράτος έχει δικαίωμα έρευνας ή άλλης εκμετάλλευσης των θαλασσίων πόρων.

 Εκτείνεται στα διεθνή ύδατα, πέραν των εθνικών υδάτων μιας χώρας (συνήθως 12 ναυτικά μίλια) στα 200 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή (περίπου 370 χιλιόμετρα).

Όλα αυτά ακούγονται θαυμάσια. «Γιατί όχι;» θα αναρωτιέται κάποιος. Τι καλύτερο από το να εκμεταλλεύεσαι ανενόχλητος τα δισεκατομμύρια που – όπως φαίνεται - κοιμούνται κάτω από τα ήσυχα νερά της θάλασσας; 

Ωστόσο, όποιος ζητάει υπό τις παρούσες συνθήκες να ανακηρυχθεί ΑΟΖ είτε είναι βλάξ είτε αύλαξ ξένων ή ντόπιων συμφερόντων. Επίσης όποιος κάνει λόγο για κάτι τέτοιο θα πρέπει να γνωρίζει ότι δεν υπάρχει μονομερής ανακήρυξη ΑΟΖ.  Την ΑΟΖ την διαπραγματεύεσαι με τους γείτονες πριν να την οριοθετήσεις και δεν την ανακηρύσσεις μονομερώς ένα πρωινό.

Αυτό έπραξε η Κύπρος η οποία διαπραγματευόταν επί 10 χρόνια την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο και το Ισραήλ και έτσι προέκυψε το λεγόμενο «Οικόπεδο 12» όπου στήθηκε και η εξέδρα εξόρυξης φυσικού αερίου.

 Ας δούμε λοιπόν την κατάσταση της δικής μας διαπραγματευτικής θέσης:

Ξεκινώντας με τα φρέσκα γεγονότα,  στην πρόσφατη επίσκεψη του Νταβούτογλου ο πρόεδρος της Βουλής Βαγγέλης Μεϊμαράκης έκανε την εξής ανατριχιαστική δήλωση καθώς δώρισε ένα καραβάκι στον τούρκο υπουργό:

«Σας προσφέρω ένα αναμνηστικό δώρο που απεικονίζει ένα καράβι που μπορεί να κινείται με ελευθερία στο Αιγαίο μας»

Από τότε μέχρι τώρα δεν απάντησε τι εννοεί όταν μιλάει για ελευθερία στο Αιγαίο.

Δηλαδή σε τι υστερεί τώρα το Αιγαίο ως προς την ελευθερία διακίνησης πλοίων και θα πρέπει να διατυπώνονται ειδικές ευχές για να γίνει ακόμα πιο ελεύθερο; Δεν μπορεί ένα καράβι να το διασχίσει ακολουθώντας τις διαδρομές που ανήκουν στα διεθνή του ύδατα και αφού φέρει βέβαια τα απαραίτητα έγγραφα, όπως γίνεται εδώ και δεκαετίες;

Φοβάμαι πως το επόμενο βήμα του ξεπουλήματος είναι να εξαιρεθεί το Αιγαίο και από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και να γίνει έτσι μια «ελεύθερη» θάλασσα κατά το μπάτε σκύλοι, αλέστε το οποίο είναι άλλωστε και ο σκοπός της κυβέρνησης.  

Βέβαια στην Τουρκία τρίβουν τα χέρια τους όταν ακούνε τέτοιες κοτσάνες όπως αυτή του Μεϊμαράκη αφού ήδη η Τουρκία επισήμως δεν αναγνωρίζει ούτε καν υφαλοκρηπίδα από κάποια ελληνικά νησιά, όπως π.χ. της Θάσου ενώ ο Νταβούτογλου κάνει συχνά πυκνά εντυπωσιακές δηλώσεις όπως αυτή ότι το Καστελόριζο ανήκει στη Μεσόγειο και όχι στο Αιγαίο και επικαλείται το δίκαιο της θάλασσας για αυτό.

Η επόμενη δήλωση που μένει να κάνουν οι δικοί μας λάτρεις της εθελοδουλίας σε ένδειξη μονομερούς απροϋπόθετης φιλίας με τους Τούρκους είναι ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια».

Μέσα σε αυτό το κλίμα της άνευ όρων παράδοσής μας, χωρίς μάλιστα να μας το έχει ζητήσει

κανένας, έρχονται πολιτικές δυνάμεις να ανοίξουν κατά ύποπτο τρόπο θέμα ΑΟΖ.

Πώς να φαντάζονται οι Ανεξάρτητοι(;) Έλληνες(;) και οι μαθητευόμενοι πολιτικοί του Χρυσού Αυγού ότι μπορούμε να προχωρήσουμε σε κάτι τέτοιο όταν οι ίδιοι ως επίσημο κράτος δηλώνουμε με περηφάνια ότι παραιτούμαστε από κάθε δικαίωμα που απορρέει από το ισχύον δίκαιο της θάλασσας;

Γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι (Ανεξαυγίτες) ότι υπό αυτές τις συνθήκες δουλοπρέπειας έτσι και πάει ο Σαμαράς (και ο κάθε Σαμαράς) να διαπραγματευτεί ΑΟΖ με την Τουρκία, τότε αυτός ο ίδιος είναι που θα φέρει την τουρκική ΑΟΖ μέχρι το Σούνιο.

Θα πρέπει να επιπλέον να γνωρίζουν καλά πως όταν είναι ακόμα σε ισχύ ρήτρες στις δανειακές συμβάσεις με τις οποίες δεσμεύονται υπέρ των δανειστών μας όλα μας τα περιουσιακά στοιχεία, τότε τι πιο επικίνδυνο από το να ζητάς εδώ και τώρα ανακήρυξη ΑΟΖ; Για να σου πει ο άλλος «ωραία φίλε, ευχαριστούμε πολύ, φέρ’ το εδώ και αυτό»;

Και για να είμαστε ακριβείς, η Δανειακή Σύμβαση Ι (Μάιος 2010) την οποία υπογράψαμε προκειμένου να λάβουμε 80 δισεκατομμύρια ευρώ από τα οποία ούτε ένα πεντάλεπτο του ευρώ δεν πήγε στην πραγματική οικονομία, αναφέρει στο άρθρο 14, παράγραφος 5:

«Με την παρούσα ο δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία»

 Άρα (δυστυχώς) με το χαλί που οι ίδιοι στρώσαμε και συνεχίζουμε να στρώνουμε το να μιλάει σήμερα κάποιος για ΑΟΖ δεν είναι μόνο άκαιρο αλλά είναι επιλήψιμο και άκρως επικίνδυνο και υπάρχουν δυο μόνο εκδοχές για αυτούς που επιμένουν να προχωρήσουμε άμεσα σε κάτι τέτοιο:

α) είτε δεν έχουν καταλάβει σε τι σημείο βρισκόμαστε ή σε τι σημείο έχουμε αυτοπεριέλθει σε διαπραγματευτικό επίπεδο και επιπλέον δεν γνωρίζουν τίποτα για ΑΟΖ (η οποία όπως είπαμε, διαπραγματεύεται και δεν κηρύσσεται)

β) είτε, κινούνται από ξένα συμφέροντα προκειμένου να ανακηρυχθεί όπως όπως ΑΟΖ και να πλακώσουν οι ενεργειακοί γύπες γιατί όπως είναι γνωστό πολλοί αλλότριοι σφάζονται για τον πλούτο του Αιγαίου.

Τι πρέπει να γίνει προκειμένου να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ, έστω και από πλευράς Ιονίου;

Να απελευθερωθεί η χώρα πρώτα απ’ όλα από τους δουλοπρεπείς πολιτικούς που το μόνο που δεν έχουν στο μυαλό τους είναι το συμφέρον του τόπου και από εκεί και πέρα θα πρέπει να απελευθερωθεί η χώρα από τον κατακτητή που έχει δεσμεύσει τον φυσικό μας πλούτο με εικονικά μάλιστα χρήματα που ποτέ ο ίδιος δεν έβγαλε από την τσέπη του. 

Και ποιος είναι ο κατακτητής; Είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση με ηγέτιδα την Γερμανία, είναι ο Δούρειός  Ίππος της που είναι το ευρώ και μας έχει καθηλώσει και είναι το ΔΝΤ που ήδη παραδέχτηκε με την πρόσφατη έκθεσή του τον Οκτώβριο ότι το χρησιμοποιούσε λάθος παραμέτρους στο μοντέλο που εφάρμοσε στην Ελλάδα, αλλά δεν πειράζει, θα συνεχίσουμε να το έχουμε στο κεφάλι μας χωρίς καμία απολύτως αναθεώρηση των λάθος τακτικών που το ίδιο ομολογεί ότι χρησιμοποιούσε.

Και όταν γίνουν αυτά και αποκτήσουμε μια πραγματικά ελληνική κυβέρνηση (αλλά και ελληνική αντιπολίτευση) τότε και μόνο τότε θα τα βρούμε και με τους Τούρκους στην οριοθέτηση της ΑΟΖ.