Κυκλοφόρησε και παίζει εδώ και καιρό σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις το νέο, διπλό άλμπουμ της κυβέρνησης του δεκακάτι τοις εκατό με τίτλο «Συνταγματικό Τόξο – Δημοκρατικό Τόξο».
Η κυβέρνηση έχει ανακηρύξει εαυτόν ως τον μέγα υπερασπιστή της Δημοκρατίας και εγγυητή του Συντάγματος. Όλοι οι άλλοι είναι εχθροί που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με ορολογία που ανήκει στο υπουργείο δημόσιας τάξης και ταγματασφάλειας.
Μια αναδρομή όμως στα πεπραγμένα των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών αυτής της εποχής του μνημονίου πιστεύω ότι θα φέρει σε δύσκολη θέση τους ίδιους τους επικαλούμενους την διπλά …τοξική αυτή θεώρηση. Ας βοηθήσουμε λοιπόν την Αγία Δυάδα της κυβέρνησης να αποκτήσει κάποια αυτογνωσία.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ
Η συνήθης πρακτική των τελευταίων τριών ετών κατά τη διάρκεια των οποίων εκδόθηκαν 41 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που ισοδυναμούν με αυτοκρατορικά διατάγματα και που ουσιαστικά καταργούν την διαδικασία όπου πρώτα γίνεται συζήτηση των νομοσχεδίων στην ολομέλεια της βουλής και μετά ακολουθεί η ψήφισή τους παραπέμπει σε κόμματα δημοκρατικού τόξου;
Η αποδοχή μέχρι και αυτή τη στιγμή από τα κόμματα του κυβερνητικού σχηματισμού διεθνούς συνθήκης που έχει δέσει μάλιστα την Ελλάδα χειροπόδαρα (συγκεκριμένα της «Δανειακής Σύμβαση 1», Μάϊος 2010) χωρίς ποτέ αυτή να έχει ψηφιστεί από τη βουλή παρά ισχύει με την υπογραφή ενός και μόνο ανθρώπου, του πρώην υπουργού οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου καθιστά τον κυβερνητικό σχηματισμό δημοκρατικό τόξο;
Η ανεπιφύλακτη αποδοχή και η κατά γράμμα εφαρμογή από τον κυβερνητικό σχηματισμό εντολών που προέρχονται από υπαλληλίσκους διεθνών οργανισμών αποδεδειγμένου ιστορικά καταστροφικού αποτελέσματος που δεν τους ψήφισε ποτέ και κανένας καθιστά τα κόμματα που απαρτίζουν την κυβέρνηση δημοκρατικό τόξο;
Έχει να κάνει με Δημοκρατία η επιβολή κομματικής πειθαρχίας από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στους ίδιους τους βουλευτές τους σε όλες ανεξαιρέτως τις ψηφοφορίες στη βουλή; Τι νόημα έχει η ύπαρξη των βουλευτών όταν η οποιαδήποτε απόκλισή τους από την κομματική γραμμή σημαίνει αυτόματα την αποπομπή από το κόμμα. Αυτό υποδηλώνει άραγε κόμματα δημοκρατικού τόξου ή μήπως υποδηλώνει τελικά κόμματα δικτατορικού τόξου;
Το ταχυδακτυλουργικό τρικ όπου σε νόμους που αφορούν βουνά και λαγκάδια κρύβει ο κυβερνητικός σχηματισμός κάποιο άρθρο που δεν έχει ουδεμία σχέση με το περιεχόμενο του νόμου προκειμένου να εξυπηρετηθούν στα μουλωχτά ημέτεροι ή να προωθηθεί έτσι κάποιο ξεπούλημα είναι ένδειξη Δημοκρατίας;
Η αποδοχή της διαδικασίας «πάρτε τηλέφωνο έναν τραπεζίτη για να τον φορέσουμε ως πρωθυπουργό στον ελληνικό λαό» χωρίς να ερωτηθεί ο λαός και για απροσδιόριστο μάλιστα χρόνο παραπέμπει σε δημοκρατικό τόξο; Ακόμα και αν η συγκεκριμένη κίνηση ήταν στα πλαίσια του Συντάγματος (διορισμός του Λουκά Παπαδήμου ως πρωθυπουργού)
Η μορφή του διαλόγου που καθώς πολίτες πηγαίνουν να συναντήσουν τον υπουργό για να του θέσουν κάποια προβλήματά τους τότε αυτοί τυγχάνουν μιας πρώτης θερμής υποδοχής από τα ΜΑΤ έξω από το υπουργείο έχει οποιαδήποτε σχέση με δημοκρατικό τόξο;
Δεν ξέρω αν μετά από όλα αυτά υπάρχουν αμφιβολίες για το ότι ειδικά τα δυο αυτά κόμματα (ΠΑΣΟΚ/ΝΔ) αλλά και ο πρώην δορυφόρος τους, η ΔΗΜΑΡ, δικαιούνται να αυτοαποκαλούνται «Δημοκρατικό Τόξο»
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ
Τα κόμματα του κυβερνητικού σχηματισμού δεν δικαιούνται να αυτοαποκαλούνται ούτε «συνταγματικό τόξο» διότι η πολιτική που εφαρμόζεται όχι απλώς έχει παραβιάσει αλλά έχει βιάσει βάναυσα το ισχύον Σύνταγμα.
Βέβαια, θα πει κάποιος ότι από τη στιγμή που δεν είμαι συνταγματολόγος δεν είναι δυνατόν να αποφαίνομαι για το αν κάτι είναι συνταγματικό ή όχι. Η απάντηση είναι τσούκ! Όχι! Ασφαλώς και όχι μόνο μπορούμε αλλά έχουμε και υποχρέωση να αποφαινόμαστε ως απλοί πολίτες για το αν κάτι είναι συνταγματικό ή όχι. Διότι διαφορετικά δεν θα υπήρχε το άρθρο 120 παράγραφος 4 του Συντάγματος που ζητάει από εμάς τους πολίτες να υπερασπίσουμε το ίδιο το Σύνταγμα. Πάμε λοιπόν να πάρουμε μια εικόνα από συγκεκριμένα άρθρα που τσαλαπατήθηκαν στο βωμό εξυπηρέτησης των σαδιστικών ορέξεων των δανειστών μας:
Ξεκινάω με άρθρα που αναφέρονται στη αξία του ανθρώπου.
Άρθρο 2, παράγραφος 1
«ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας»
Άρθρο 21, παράγραφος 3
«Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και την περίθαλψη των απόρων»
Άρθρο 21, παράγραφος 1
«η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους, καθώς και ο γάμος η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπο την προστασία του κράτους»Για ποια μέριμνα, προστασία και για ποιόν σεβασμό όμως μιλάμε;
Τον «ζήσε με 350 ευρώ σύνταξη το μήνα»;
Τον «κάτσε και πείνα εσύ και τα παιδιά σου»;
Τον «και αν παγώσεις το χειμώνα δε με νοιάζει»;
Τον «αν δεν έχεις να πληρώσεις για υπηρεσίες υγείας …τότε καλό παράδεισο»;
Για ποια μέριμνα για την υγεία του πληθυσμού όταν κλείνουν νοσοκομεία και στην καλύτερη περίπτωση να ανοίξουν στη θέση τους τσιροτάδικα; Και η αναφορά τελειωμό δεν έχει.
Άρθρο 21, παράγραφος 5
«Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους»Ποιά συνταγματική υποχρέωση δημογραφικής πολιτικής υπηρετεί η εφαρμοζόμενη πολιτική από τα κόμματα του κυβερνητικού σχηματισμού; Αυτή που με πάθος εργάζεται ώστε να βαίνουμε διαρκώς μειούμενοι; Ποιο νέο ζευγάρι τολμάει τώρα πια να κάνει πάνω από ένα παιδί; Ποιο νέο ζευγάρι τολμάει καν να κάνει παιδί; Βέβαια ο υπερκομματικός υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας μας είπε (εκπομπή «ενικός», 7/10/2013), ότι δεν φταίει η οικονομική κρίση για αυτό. Τον διαψεύδει ο συνοδοιπόρος του σε αυτό το θεάρεστο έργο που επιτελείται τα τελευταία χρόνια, ο τηλεϋπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης όταν στην αναφορά του προς τη βουλή τον Σεπτέμβριο (2013) λέει «Το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στον ελληνικό πληθυσμό αυξάνεται συνεχώς τις τελευταίες δύο δεκαετίες και επιδεινώνεται σημαντικά την τελευταία περίοδο, λόγω της έντονης οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα».
Άρθρο 60, παράγραφος 1
«οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση»Αυτό πια και αν καταπατείται συστηματικά από τα δυο κόμματα που μονοπώλησαν την κυβερνητική καρέκλα τις τελευταίες δεκαετίες. Πότε έγινε σεβαστό κάτι τέτοιο; Εφαρμόζεται πάντα το «διαφωνεί κεφάλι – κόψε κεφάλι». Βέβαια τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα είναι ο διαφωνών να γυρνάει σαν βρεγμένη γάτα στη θαλπωρή της κομματικής κατοικίας. Αίσχος σε όσους το έχουν πράξει αυτό.
Άρθρο 28, παράγραφος 2
«Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.»Εδώ είμαστε! Ως γνωστόν έχουν ανατεθεί στην Τρόικα αρμοδιότητες πρωθυπουργού και αυτή η ανάθεση θα έπρεπε να είχε υπερψηφιστεί από τα 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, ήτοι από 180 βουλευτές. Δεν θυμάμαι να έγινε ποτέ κάτι τέτοιο. Το μόνο που θυμάμαι είναι ένα «παρακαλώ περάστε, όλα δικά σας».
Άρθρο 21, παράγραφος 4
«η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους»Τι ειρωνεία! Η κυβέρνηση όχι μόνο υπηρετεί αλλά έχει αντιστρέψει το παρόν εδάφιο του Συντάγματος και το έχει μετατρέψει σε «μέριμνα του Κράτους είναι ακριβώς το να στερηθείς την κατοικία σου διότι πρέπει πολύ απλά να μείνεις εσύ και η οικογένειά σου στα παγκάκια»
Άρθρο 22, παράγραφος 1
«Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.»Αντί αυτού το «συνταγματικό τόξο» έχει εργαστεί πυρετωδώς ώστε να δημιουργήσει όλες εκείνες τις συνθήκες μιας χώρας βουτηγμένης στην ανεργία και το μόνο που κάνει είναι να περιμένει τον Σεΐχη από το Κατάρ και το πότε αυτός θα θεωρήσει ότι η δημόσια περιουσία της χώρας είναι σε αρκούντως χαμηλή τιμή ώστε να την αρπάξει και να βάλει μερικούς δύσμοιρους αλλοδαπούς να δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ για 3 κατοστάρικα το μήνα. Και τότε η κυβέρνηση θα πανηγυρίσει ότι έπραξε τα μέγιστα και ότι το success story της είναι πραγματικό.
Άρθρο 17, παράγραφος 2
«κανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του, παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια που έχει αποδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο, όταν και όπως ο νόμος ορίζει, και πάντοτε αφού προηγηθεί πλήρης αποζημίωση, που να ανταποκρίνεται στην αξία την οποία έχει το απαλλοτριωμένο κατά το χρόνο της συζήτησης στο δικαστήριο για τον προσωρινό προσδιορισμό της αποζημίωσης. Αν ζητηθεί απευθείας ο οριστικός προσδιορισμός της αποζημίωσης λαμβάνεται υπόψη η αξία κατά το χρόνο της σχετικής συζήτησης στο δικαστήριο»Με λίγα λόγια το άρθρο αυτό περιγράφει ότι η μοναδική περίπτωση να στερηθεί κάποιος την ιδιοκτησία του είναι αυτή να πρέπει να απαλλοτριωθεί (λόγω π.χ. επειδή πρέπει να περάσει μια σημαντική οδική αρτηρία) και μάλιστα θα πρέπει οπωσδήποτε να εκδικαστεί αποζημίωση. Δεν προβλέπεται στέρηση περιουσίας για κανέναν άλλον λόγο, ούτε για χρέη προς τις τράπεζες, ούτε για χρέη προς το δημόσιο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Τα δυο αυτά κόμματα λοιπόν που έχουν ενδυθεί την εισαγγελική τήβεννο και μοιράζουν πιστοποιητικά συνταγματικότητας θα πρέπει να σταματήσουν άμεσα να επικαλούνται τα περί συνταγματικού τόξου. Ας πράξουν τουλάχιστον αυτό μιας και κατά τ’ άλλα το πήραμε πια απόφαση ότι έτσι κι αλλιώς έχουν τα ακαταλόγιστο και δεν πρόκειται κανένας να τα εγκαλέσει ακριβώς για τον αντισυνταγματικό ρόλο που υπηρετούνε.
Θεοδόσης Εκίζογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου