Αυτό που θα με απασχολήσει είναι το εσφαλμένο σκεπτικό που κυριαρχεί στην αρθρογραφία των τελευταίων ημερών και που θεωρεί ως λογικό το ότι θα πρέπει να πληρώνουμε όλοι αντίτιμο μεταφοράς στα ΜΜΜ και που προϋποθέτει να υπάρχει έλεγχος πριν την είσοδο στο μέσο μεταφοράς οπότε, σου λέει, αυτό το γεγονός δεν θα είχε συμβεί ποτέ.
Και ασφαλώς αυτό το σκεπτικό αποτελεί τη Βίβλο του πολιτικού συστήματος και των ακαδημαϊκών ιπποκόμων αυτού που χωρίς ίχνος ντροπής, «τζαμπατζή» το ανεβάζουν «τζαμπατζή» το κατεβάζουν το νεκρό πια παιδί. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι
πολλοί από εμάς, από τους κοινούς θνητούς, έχουμε αυτή την άποψη.
ΛÁ-ΘÓΣ!
Με μια πρώτη ματιά βέβαια κάτι τέτοιο ακούγεται λογικό, μόνο που αναφέρεται σε μια κατάσταση που είναι ήδη παράλογη: Η απαίτηση από ένα κράτος το οποίο
Για αυτόν ακριβώς το λόγο πληρώνουμε (χρυσοπληρώνουμε) φόρους. Ακριβώς ώστε το κράτος να μας παρέχει υποδομές και υπηρεσίες, να τις συντηρεί και να τις αναπτύσσει. Οπότε για ποιο λόγο πρέπει να ξαναπληρώνουμε τις υπηρεσίες αυτές τη στιγμή που τις χρησιμοποιούμε;
Πάμε λοιπόν να βγούμε από αυτό το διαστρεβλωμένο σύμπαν όπου το παράλογο προβάλλεται αλλά και διδάσκεται από τα πρώτα χρόνια στο σχολείο ως λογικό. Πριν πάμε στα μέσα μεταφοράς ας δούμε και κάποια άλλα παραδείγματα όπου συμβαίνει η διπλο(τριπλο)πληρωμή παρεχόμενων υποδομών/υπηρεσιών.
Νοσοκομεία. Γιατί θα πρέπει να πληρώνουμε στο άμεσο μέλλον 25€ εισιτήριο στο νοσοκομείο όταν το σύστημα υγείας χτίστηκε και χρηματοδοτείται από τους φόρους των πολιτών; Ούτε καν τα 5€ που είναι τώρα, ούτε καν τα 3€ που ήταν παλαιότερα, ούτε ένα ευρώ δεν θα έπρεπε να πληρώνει κάποιος στο δημόσιο νοσοκομείο. Βέβαια με τον καιρό κάτι τέτοιο υιοθετείται ως ορθή πρακτική ακόμα και αναμεταξύ μας.
Διόδια. Γιατί θα πρέπει να πληρώνουμε διόδια όταν ήδη πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας αλλά και 1€ φόρο ανά κάθε λίτρο βενζίνης; Εξ’άλλου η ίδια η ετυμολογία της φράσης «τέλη κυκλοφορίας» σημαίνει ακριβώς αυτό, ότι πληρώνεις ένα εφ’ άπαξ ποσό το χρόνο για να χρησιμοποιείς το οδικό δίκτυο. Και φυσικά το κράτος εισπράττει και από τον ΦΠΑ που του αποδίδεται και από άλλες χρηματικές συναλλαγές που γίνονται για το αυτοκίνητο (συντήρηση στο συνεργείο, ασφάλιστρα, κτλ)
Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και για τις συγκοινωνίες και ειδικότερα για τις αστικές συγκοινωνίες. Το κράτος έχει υποχρέωση να μετακινεί δωρεάν τον πολίτη τουλάχιστον εντός της πόλης και των προαστίων αυτής. Το «δωρεάν» βέβαια δεν είναι η σωστή ορολογία, γιατί όλη την υπάρχουσα υποδομή ο πολίτης την έχει πληρώσει και συνεχίζει να την πληρώνει.
Ίσως κάποιος σκεφτεί οτι «εγώ δεν χρησιμοποιώ συγκοινωνίες, γιατί να πληρώνω φόρο για σένα που χρησιμοποιείς;». Αυτή η σκέψη όμως είναι λάθος από τη στιγμή που η σιωπηρή συμφωνία που έχουμε κάνει όλοι μεταξύ μας ώστε να αποτελούμε μέρος αυτού που λέμε «Κράτος» συμπεριλαμβάνει και έναν κοινό κουμπαρά που θα συγκεντρώνουμε όλοι χρήματα (οι φόροι) και ο διαχειριστής του ταμείου (η κυβέρνηση) θα κατασκευάζει με αυτά τα χρήματα υποδομές και θα παρέχει υπηρεσίες σε όποιους από εμάς χρειαζόμαστε και όποτε χρειαζόμαστε.
Αυτό ακριβώς σημαίνει ότι είμαστε Κράτος και ότι θέλουμε να ανήκουμε σ’ αυτό. Και αυτό έχει και ανθρωπιστικές προεκτάσεις. Διότι με αυτό το ταμείο όλοι που είμαστε πολίτες αυτού του κράτους δεν αφήνουμε κανέναν από εμάς στο έλεος της μοίρας του αν αυτός για κάποιον λόγο δεν μπορεί πλέον να συνεισφέρει στον κοινό μας κουμπαρά.
Διαφορετικά τότε, ας πάμε στη λογική του Λούνα Παρκ. Εκεί, κόβεις εισιτήριο κάθε φορά που θέλεις να ανέβεις στο τρενάκι, στην μπαλαρίνα, στα συγκρουόμενα, στις βάρκες. Διαφορετικά τότε , θα πρέπει να γκρινιάζουμε και για κάποιον που έπαθε κάτι και κάνει συχνή χρήση των υπηρεσιών υγείας μπαινοβγαίνοντας ο άνθρωπος στα νοσοκομεία ωρυόμενοι μάλιστα ότι «γιατί να σε πληρώνω εγώ που δεν χρειάστηκα ποτέ ως τώρα νοσοκομείο;». Όποιος σκέφτεται έτσι θα πρέπει ή να αυτοπροταθεί για το επόμενο βραβείο Νόμπελ Βλακείας ή να πάρει τα βουνά και να ζήσει ως ερημίτης χωρίς ποτέ να απαιτήσει οτιδήποτε από το Κράτος.
Βέβαια, όπως είπαμε, δεν γίνεται τίποτα από τα παραπάνω. Πληρώνουμε στο δρόμο, πληρώνουμε στο νοσοκομείο, πληρώνουμε στις συγκοινωνίες, πληρώνουμε νερό από το πρώτο λίτρο, πληρώνουμε ρεύμα από την πρώτη κιλοβατώρα. Όσο για την υγεία, το κράτος μάλιστα μέσω του …υπουργού ισοπέδωσης της υγείας Σπυρίδωνος-Άδωνι Γεωργιάδη μας παρουσίασε πρόσφατα μια υπερκαινοφανή λύση για τους ανασφάλιστους! Θα απολαμβάνουν, λέει, πλήρεις υπηρεσίες υγείας. Τι λέέέέέέ ρε παιδί! Πραγματικά, εντυπωσιακό. Συγκινητικό. Αυτή η πρόταση του υπουργού μπορεί να τιτλοφορηθεί ως «Ελλήνων Έγερσις».
Λοιπόν:
ΠΡΩΤΟΝ, Είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης το ότι υπάρχουν τόσοι ανασφάλιστοι ως αποτέλεσμα απώλειας της εργασίας τους και
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ο κάθε εγώ που ακόμα πληρώνω εισφορές για την υγεία το κάνω με μεγάλη μου χαρά για τον διπλανό μου που δυστυχώς του έτυχε να μήν μπορεί να συμβάλει στον κουμπαρά.
Οπότε ποιος είπε στον υπουργό ότι είναι δικιά του η επινόηση αυτή και ότι θα πρέπει να του πούμε και μπράβο; Μας παρουσιάζουν το αυτονόητο ως επίτευγμα.
Αυτό που γίνεται από το κράτος είναι από μαθηματική-λογιστική άποψη πέρα για πέρα ληστεία. Όλα αυτά θα έπρεπε να παρέχονται χωρίς να απαιτείται επαναπληρωμή τους. Ούτε 10 λεπτά του ευρώ δεν θα έπρεπε να ζητάνε για να μας μεταφέρουν. Και αφού τέλος πάντων το κάνουν θα έπρεπε να το κάνουν με ταπείνωση και ντροπή περίσσεια και όχι με έπαρση εξευτελίζοντας τον άνθρωπο που πιάνουν χωρίς εισιτήριο στα ΜΜΜ.
Ναι αλλά, σου λέει, η δημόσια επιχείρηση θα καταστεί έτσι ελλειμματική. Κακώς αν για αυτό το λόγο καταστεί ελλειμματική! Αυτό έχει μια και μόνο ερμηνεία: κακή διαχείριση, μισθοί-μαμούθ και αντίστοιχα μπόνους στα ημέτερα golden boyzzzz της επιχείρισης, καμία μέριμνα για ορθολογική και συμφέρουσα προμήθεια υλικού, μίζες επί των απαιτούμενων προμηθειών, . Έτσι όλα αυτά δημιουργούν έλλειμμα και ζητείται από τους πολίτες να το καλύψουν με πληρωμή αντιτίμου άμα τη χρήση της υπηρεσίας.
Για την ακρίβεια, δεν χρειάζεται καν να είναι πλεονασματική μια δημόσια επιχείρηση! Για ποιο λόγο να πρέπει να είναι πλεονασματική; Ίσα ίσα που θα πρέπει να κλείνει στο μηδέν ή να παρουσιάζει μικρό έλλειμμα ως αποτέλεσμα επανεπενδύσεων των όποιων κερδών (π.χ. οι συγκοινωνίες παρέχουν και μισθωμένες υπηρεσίες διαφήμισης) σε νέες υποδομές.
Βέβαια όλα τα παραπάνω σε μια τυχόν διαμάχη μεταξύ πολίτη και κράτους (με κάποιον δημόσιο υπάλληλο που επιδεικνύει υπερβάλλοντα ζήλο ή ακόμα και σε δικαστική διαμάχη) ίσως και να μην στέκουν από νομική άποψη διότι το κράτος κόβει και ράβει στα μέτρα του ολόκληρο το νομικό οπλοστάσιο και έτσι παρόλη τη (κατά τη γνώμη μου) λογική των παραπάνω επιχειρημάτων είναι δύσκολο να δικαιωθεί κάποιος χρησιμοποιώντας τα. Μπορεί ωστόσο να τα αρθρώσει και τουλάχιστον η δυσμενής προς αυτόν απόφαση (έτσι, επειδή θα έπρεπε εξ’αρχής να είναι δυσμενής) να στερείται πειστικής αιτιολογίας ή τέλος πάντων αυτής της τσαμπουκαλεμένης αιτιολογίας που έχουν αυτού του είδους οι διοικητικές ή άλλου είδους αποφάσεις.
Και όχι, δεν απαιτούν την έλευση του κομμουνισού όλα τα παραπάνω. Σημαίνουν την ύπαρξη Κράτους-Πρόνοιας όπως αυτό θα έπρεπε να λειτουργεί. Έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπίζει ένα κράτος τους πολίτες του. Θα ανταπαντήσει κάποιος «ρε φίλε, όλα αυτά που λες δεν ισχύουν, διότι δρόμοι, συγκοινωνίες, ύδρευση, ηλεκτρικό ρεύμα και σε λίγο και η υγεία, είναι ιδιωτικά, δεν ανήκουν καν στο κράτος ώστε αυτό να μη ζητάει αντίτιμο».
Ακριβώς! Τα οποία ΚΑΙ τα πληρώσαμε ΚΑΙ συνεχίζουμε να τα πληρώνουμε ΚΑΙ τα ξεπουλάμε.
Αυτός λοιπόν ...«είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε»
Θεοδόσης Εκίζογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου