Έτσι θα ξελασπώσουμε τα υπερχρεωμένα γερμανικά κρατίδια και δήμους

Αντιγράφω από δελτίου τύπου αναρτημένο στην επίσημη ιστοσελίδα του δήμου Ωραιοκάστρου στο νομό Θεσσαλονίκης. 

«…σε αυτό το πρωτοποριακό εγχείρημα εισέρχεται ο διευρυμένος Δήμος

Ωραιοκάστρου έχοντας πετύχει την αδελφοποίηση με το Δήμο Detmold, με τον

οποίο διατηρεί αγαστές σχέσεις..  ...μεταξύ των άλλων θα επισκεφθούν ένα  κέντρο διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών»
(http://www.oraiokastro.gr/files/118/deltiatipou/2012/dtklimatikiallagi.pdf)

Το αδερφάκι του Ωραιοκάστρου, ο δήμος Detmold είναι μια πόλη που βρίσκεται στο κρατίδιο της Ρηνανίας-Βεστφαλίας στη Γερμανία. Ας δούμε από περιέργεια τι δημοσιευόταν στον τοπικό Τύπο αυτού του δήμου πριν από λίγο καιρό:

«Sehr geehrter Herr Bürgermeister, sehr geehrte Damen und Herren,
 die Stadt Detmold hat einen Berg von über 148 Millionen Euro Schulden angehäuft. Die Pro Kopf Verschuldung eines jeden Detmolder Bürgers beträgt  über 2000 Euro.»
(http://auf-detmold.npage.de/haushaltsrede.html)

Μετάφραση: «Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε. Αξιότιμοι,  κυρίες και κύριοι,
η πόλη Detmold έχει στοιβάξει ένα βουνό χρέους πάνω από 148 εκατομμύρια ευρώ. Ο κατά κεφαλήν καταμερισμός χρέους σε κάθε πολίτη του Detmold είναι πάνω από 2000 ευρώ»

Χαρμόσυνο λοιπόν το γεγονός της παραπάνω αδελφοποίησης για όσους ζούνε ακόμα στην εποχή της αγνότητας και της αθωότητας. Τί ρομαντικό τα δυό αδελφάκια το πρώτο που κάνουν πια ως αδέλφια να είναι η επίσκεψη σε κέντρο ανακύκλωσης,

Το ποσό αυτό βέβαια δεν είναι παρά χαρτζιλίκι μπροστά σε αυτά που ακολουθούν παρακάτω στο κείμενο.

Κάμερα 2.

Οι λέξεις Πλάητε ( Pleite: φαλιρισμένος) και  Φερσούλντετ  (Verschuldet: χρεωμένος)  ακούγονται εδώ και πολλά χρόνια στη Γερμανία κάθε φορά που γίνεται λόγος για την οικτρή οικονομική κατάσταση των γερμανικών πόλεων και των γερμανικών ομοσπονδιακών κρατιδίων.

Τώρα πια το θέμα κοσμεί τα πρωτοσέλιδα των γερμανικών εφημερίδων. Τα πράματα έχουν εξελιχθεί πολύ χειρότερα. Και φυσικά σκέφτεται κάποιος «πώς γίνεται ρε παιδί στη Γερμανία να ακούγονται τέτοιες λέξεις; Στη Γερμανία; Με τέτοια ανάπτυξη; »

Η Γερμανία ως γνωστό αποτελείται από 16 κρατίδια (και ένα η Ελλάδα, 17) το καθένα από τα οποία παρουσιάζει τον δικό του προϋπολογισμό.

Ενδεικτικά, το κρατίδιο της Ρηνανίας-Βεστφαλίας είχε στις 31.12.2010 χρέος ύψους 174 δισεκατομμυρίων ευρώ, το μισό δηλαδή χρέος της Ελλάδας για το οποίο θα πρέπει εδώ να πεθάνουμε προκειμένου να το εξυπηρετήσουμε.  Βέβαια, όπως θα δούμε λίγο πιο κάτω ο κύριος Τατούλης, ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου δεν συμφωνεί με τα επίσημα στοιχεία της Γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Λέτε να έχει δίκιο;

Ας δούμε τον επίσημο πίνακα χρέους των ομοσπονδικών κρατιδίων της Γερμανίας όπου έχω μεταφράσει κάποιες σημαντικές επικεφαλίδες. Μας ενδιαφέρει περισσότερο η πρώτη στήλη. Το χρέος που αντιστοιχεί στη Ρηνανία-Βεστφαλία το έχω κοκκινίσει.

Schulden(Χρέη)

Schulden der Länder  am 31.12.2010
Χρέη Ομοσπονδιακών Κρατιδίων την 31.12.2010 

	Insgesamt (Συνολικά)	Wertpapier- schulden	Beim nicht- öffentlichen Bereich
			Kassenkredite		Kredite
	in Millionen Euro (Σε εκατομμύρια ευρώ)
Baden-Württemberg	58217	30 189	-	28 029
Bayern	29165	10 266	-	18 900
Brandenburg	19785	10 749	370	8 666
Hessen	36930	25 583	4	11 343
Mecklenburg-Vorpommern	10263	4 561	-	5 702
Niedersachsen	54251	28 100	0	26 151
Nordrhein-Westfalen	174790	102 412	3 091	69 287
Rheinland-Pfalz	30547	17 581	990	11 976
Saarland	11789	2 856	321	8 612
Sachsen	6408	769	-	5 639
Sachsen-Anhalt	20543	10 488	0	10 055
Schleswig-Holstein	27555	12 833	13	14 710
Thüringen	16450	3 954	64	12 432
Berlin	60243	36 175	-	24 068
Bremen	18053	10 092	50	7 912
Hamburg	25120	10 465	28	14 626
Insgesamt	600110	317 072	4 930	278 108

 (Πηγή: Στατιστική Υπηρεσίας της Γερμανίας https://www.destatis.de/DE/ZahlenFakten/GesellschaftStaat/OeffentlicheFinanzenSteuern/OeffentlicheFinanzen/Schulden/Tabellen/SchuldenLaender_311210.html )

Αυτός ο κατακερματισμός της Γερμανίας σε κρατίδια αποτελεί ένα ταχυδακτυλουργικό λογιστικό τρικ ώστε η Γερμανία να εξαφανίζει χρέος που διαφορετικά θα επιβάρυνε και θα καταλογιζόταν στον προϋπολογισμό της γενικής κυβέρνησης.

Με αυτό τον τρόπο ο κρατικός προϋπολογισμός της Γερμανίας εμφανίζεται να πετυχαίνει πλεονάσματα ή ελλείμματα που όμως, για την ώρα, χαρακτηρίζονται  «υγιή» αφού βέβαια ο λόγος για τον οποίο τα έξοδα υπερέβησαν τα έσοδα (άρα -> έλλειμμα) είναι επειδή ο δανεισμός έγινε προκειμένου αυτός να διοχετευτεί σε αναπτυξιακές επενδύσεις και όχι να πεταχτεί σε ένα άπατο βαρέλι, όπως κάνουμε στην Ελλάδα. Το 2011 έκλεισε για τη Γερμανία με έλλειμμα 1% που μεταφράζεται σε 25 δισεκατομμύρια ευρώ .

Εάν δεν υπήρχε αυτό το ξεφόρτωμα χρέους στα κρατίδια  θα έπρεπε η χρηματοδότησή τους να καταγραφεί στην γενική κυβέρνηση και τότε το χρέος της Γερμανίας θα είχε τιναχτεί σε σημείο που οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης θα είχαν υποβαθμίσει την πιστοληπτική της ικανότητα και έτσι η Γερμανία θα μπορούσε να είχε ξεχάσει τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια δανεισμού ( 0,065%).

Σε εκείνη την περίπτωση ο δανεισμός της θα αποσκοπούσε σε μεγάλο μέρος προς εξυπηρέτηση χρέους ή βασικών αναγκών της τρέχουσας οικονομίας της και όχι προκειμένου να επενδύσει σε ανάπτυξη, όπως κάνει τώρα.

Οι γερμανικές πόλεις είναι και αυτές με τη σειρά τους χρεωμένες, όχι μέχρι το λαιμό, αλλά μέχρι την τελευταία τρίχα της κεφαλής τους.

Τώρα όμως φαίνεται ότι το πρόβλημα με τα κρατίδια και τις πόλεις έχει ξεφύγει και βρίσκονται σε σημείο που δεν τους δανείζει πλέον καμία τράπεζα ξένη ή Γερμανική, ούτε καν η Bundesbank.

 Θα πρέπει λοιπόν να εξασφαλιστεί με κάποιον τρόπο η χρηματοδότηση και επιπλέον θα μπορούσαν οι τράπεζες να τους δανείσουν και πάλι εάν είχαν από τον δανειζόμενο κάτι ως εμπράγματη εγγύηση. Κάτι δηλαδή το οποίο θα μπορούσαν ακόμα και να κατασχέσουν σε περίπτωση που το δάνειο δεν θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί. 

Η λύση λοιπόν βρέθηκε χάρη στην εθελοδουλία των εν Ελλάδι κυβερνόντων και κάποιων αρχόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης που περιχαρείς έχουν δωρίσει τα πάντα στον υφυπουργό εργασίας της Γερμανία που περιδιαβαίνει την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη ψάχνοντας να κλείσει συμφωνίες για άνευ όρων παράδοση ολόκληρων περιοχών προκειμένου να εξασφαλίσει την περαιτέρω χρηματοδότηση της ομοσπονδιακής αυτής δομής της Γερμανίας.

Ο ίδιος άλλωστε δήλωσε στις 14 Νοεμβρίου 2012 ότι «Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένας θησαυρός που πρέπει να εκμεταλλευτούμε…» (http://www.rthess.gr/articles_det.asp?artid=36756)

Η διαδικασία αυτή,  βαφτίστηκε «αδελφοποίηση» και δεν έχει καμία σχέση με τις εθιμοτυπικές αδελφοποιήσεις που βλέπαμε κάπου κάπου να συμβαίνουν παλαιότερα μεταξύ διαφόρων πόλεων.

Έτσι, κάποιες αδελφοποιήσεις που έλαβαν χώρα στο παρελθόν σε εθιμοτυπικό επίπεδο, θα έπρεπε τώρα να αναχθούν σε ουσιαστικές. Αυτό συνέβη πρόσφατα με την αναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ των ήδη από το 1998 αδελφοποιημένων δήμων Θεσσαλονίκης και Κολονίας η οποία από τον τοπικό Τύπο περιγράφεται ως η «βασίλισσα του χρέους» με χρέος 4,32 δισεκατομμύρια ευρώ!!!!!!!  (http://www.ksta.de/koeln-uebersicht/statistik-koeln-ist-schuldenkoenig,16341264,12626150.html )

Για αυτό το λόγο μετέβη ο Μπουτάρης πριν από λίγες ημέρες στην Κολονία όπου έκανε μεταξύ των άλλων τη δήλωση «Οι Γερμανοί ομόλογοι … μας μεταφέρουν τις εμπειρίες τους και την τεχνογνωσία τους σε καίρια, για την τοπική αυτοδιοίκηση, πεδία πολιτικής, όπως η διαχείριση απορριμμάτων, η πολεοδομία, η προώθηση του τουρισμού, η επαγγελματική κατάρτιση».
(http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=114770). 

Λόγω αυτής της τεχνογνωσίας λοιπόν πέτυχε η Κολονία χρέος 4,32 δις ευρώ. Α! Παρενθετικά, με αφορμή το κλείσιμο της δήλωσης Μπουτάρη,  στην Ελλάδα δεν θα μιλάμε πλέον για μόρφωση αλλά για επαγγελματική κατάρτιση.

Για αυτό λοιπόν παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό πανδημική έξαρση αδελφοποιήσεων μεταξύ ελληνικών και γερμανικών πόλεων. Αυτό που θα ακολουθήσει είναι, στο όνομα πάντα της αδελφοσύνης, να απορροφηθεί όλος ο διαθέσιμος πλούτος των εν Ελλάδι αδελφών:

α) με την αντικατάσταση όλων των δημοτικών υπηρεσιών από ιδιωτικές γερμανικές εταιρίες έτσι ώστε κάποιες πράξεις θα γίνονται επί πληρωμή άμα τη χρήση τους (όπως πράξεις ληξιαρχείου) είτε μέσω της είσπραξης μέρους των δημοτικών τελών. (Διαβάστε και παλιότερό μου άρθρο στο Ποροφάραγγο για το σύστημα ΑΡΙΑΔΝΗ)

β) με εκμετάλλευση του όποιου διαθέσιμου φυσικού πλούτου ακόμα και αυτού που αποκαλούμε «σκουπίδια» (είτε ανακυκλώσιμα είτε τα κανονικά)

γ) εξαγορά όλων των αγαθών που τώρα διατίθενται από δημοτικές υπηρεσίες έτσι ώστε οι νέοι λογαριασμοί που θα αφορούν αυτά τα αγαθά, να εισπράττονται πλέον υπέρ του όποιου γερμανικού προϋπολογισμού (γενικού ή τοπικού).

Αυτό το τελευταίο συμβαίνει π.χ. με την ΕΥΔΑΠ που ήδη το μεγαλύτερο τμήμα των μετοχών της έχουν μεταφερθεί στον προθάλαμο του ξεπουλήματος που λέγεται ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου = Ταμείο Ξεπουλήματος Του Ό,τι Έχει Απομείνει) και ήδη η Γερμανία είναι πανέτοιμη να την εξαγοράσει με το που βγει η ΕΥΔΑΠ στο σφυρί.

Έτσι για να πανηγυρίζετε οι λάτρεις των ιδιωτικοποιήσεων όταν από  τα, ξερωγω, 60-70 ευρώ λογαριασμού το τρίμηνο θα ξέρετε ότι τα 50 πήγανε υπέρ Ρηνανίας-Βεστφαλίας.

Και φυσικά γιατί η ΕΥΔΑΠ να καλύπτει μόνο την περιοχή της πρωτεύουσας, δηλαδή την μισή Ελλάδα; Δεν θα ήταν καλύτερο να καλύπτει και άλλα μέρη;  Όσα περισσότερα, τόσο το καλύτερο υπέρ του προϋπολογισμού της μεγάλης φίλης και εταίρου.

Για παράδειγμα, δεν ξέρω πού θα καταλήξει η συμφωνία, αλλά ήδη υπογράφτηκε στις 19 Μαρτίου 2012 πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ ΕΥΔΑΠ και Περιφέρειας Πελοποννήσου. Ο καθένας …μπορεί να βάλει τη φαντασία του να δουλέψει σε τι αποσκοπεί η κίνηση αυτή μίας τόσο μεγάλης περιφέρειας.

Επίσης, πάντα στο όνομα της αδελφοσύνης, θα μπει ακίνητη περιουσία που ανήκει στους δήμους ως υποθήκη προκειμένου να πάρουν δάνειο από τις τράπεζες που τώρα δεν δανείζουν σε γερμανικούς δήμους.

Και δεν βλέπουμε μόνο πόλεις  αλλά και περιφέρεις να διακατέχονται από ξαφνικά συναισθήματα εναγκαλισμού. 

Στις 23 Αυγούστου 2011 ο …περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης ανακοίνωσε την αδελφοποίηση της Πελοποννήσου με την Ρηνανία-Βεστφαλία, το πλέον υπερχρεωμένο κρατίδιο της Γερμανίας. Βέβαια ο ίδιος στις δηλώσεις του είπε ένα τόσο δα μικρό ψεματάκι αξίας μόλις 174 δισεκατομμυρίων ευρώ:   «…αξίζει να σημειωθεί ότι η Περιφέρεια Ρηνανίας – Βεστφαλίας έχει μηδενικό χρέος» (http://ppel.gov.gr/2011/08/αδελφοποίηση-της-περιφέρειας-πελοπο/)

Και κάπως έτσι εξηγείται η δημιουργία του παντελώς άχρηστου «Καλλικράτη» που χώρισε την Ελλάδα σε 13 περιφέρειες: Θα έπρεπε το ξεπούλημα να γίνει και σε επίπεδο ολόκληρων περιφερειών, δε λέει να κουράζονται οι άνθρωποι να τρέχουν από δήμο σε δήμο.


Όλα αυτά βέβαια δεν πρέπει να μας παραξενεύουν. Στο non-paper του ο "το μονοπάτι του λύκου" (δηλαδή Wolfgang) Σόιμπλε αναφέρει "Μπορεί να ζητηθεί από έναν εξωτερικό οργανισμό όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εγκρίνει οποιαδήποτε μορφή επιπλέον δανεισμού παράλληλα με την εποπτεία των περιφερειακών και τοπικών αρχών από ορισμένα ομοσπονδιακά κράτη..."


Και πόσα είναι τα ομοσπονδιακά κράτη στην Ευρώπη και ποιό απο αυτά είχε στο μυαλό του ο Σόιμπλε, νομίζω δεν χρειάζεται να επιλυθεί κάποια πολύπλοκη εξίσωση για να το βρει κανείς.







Χωρίς επίλογο.