Κυρίες βουλευταί και κυρίοι βουλευταί, έρχομαι από μακριά. Οι συλλέκτριες των κρόκων της Θήρας έρχονται δίπλα μου και παγεμένες δίπλα με τον βόρειο τον άνεμο οι Μυροφόρες με την χρυσή των αγγέλων αντανάκλαση. Και επειδή, κύριοι βουλευταί και κυρίες βουλευτές ή βουλευτίνες ή σύντροφοι ή συντρόφισσες, κύριοι και κυρίες, επειδή σήμερα, αύριο, παραπέρα, αυτές τις μέρες, όπως πάντοτε, αείποτε και συνεχώς, θα βυσσοδομούν πάλι η κουστωδία των δυσσεβών Βρυξελλών και εκείνος ο αρχέκακος όφις, ο Αλεμανός, γι αυτό ακριβώς θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε στον καθ’ημάς τρόπον. Ποιός είναι ο τρόπος μας; Αυτός: «Πάσαν γην και θάλασσαν εσβατόν τη ημετέρα τόλμη καταναγκάσαντες γενέσθαι μνημεία αΐδια καλών τε και κακών συγκατοικήσαντες». Και επειδή θα επανέλθουν πάλι οι δυσσεβείς και οι άλλοι αλεμανοί και ως αρχέκακος όφις, εμείς ξέρουμε ότι θα συμπαραταχθούμε, θα συμπορευθούμε, θα συμπολεμήσουμε τη υπερμάχω στρατηγώ πού ’χει στα μάτια της ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης.
Και βεβαίως εμείς διδάξαμε στην Οικουμένη, εμείς διδάξαμε πάντοτε, ες αεί και αείποτε και ξανά και ξανά ότι σ’αυτόν εδώ τον υπεράχρονο, τον χρονικώς υπεράχρονο τόπον, σ’αυτόν τον τόπον στην κορυφήν του Ομήρου και στο ακροθίνιον του Ολύμπου, εμείς οι Ολύμπιοι διδάξαμε εδώ ότι η έρις γίνεται έρως. Ναι. Η έρις γίνεται έρως, έρως ελευθερίας. Και, φυσικά, ξέρουμε πολύ καλά ότι ξεκινούμε όπως πάντα εδώ και τρείς χιλιάδες, ηττημένοι, αλλά ως ηττημένοι είμαστε αυτοί οι οποίοι θα ξαναδώσουμε σ’αυτόν τον πλανήτη των πεπλανημένων πλανητών και των πλανήτων, θα δώσουμε την καθ’ημάς, την καθ’ ημάς καθεστηκυίαν Πολιτείαν. Και ποιά είναι καθ’ημάς η καθεστηκυία Πολιτεία;Μία και μόνη: Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».
1η ομιλία του δάσκαλου Κώστα Ζουράρι στο ελληνικό κοινοβούλιο με στοιχεία από Ελύτη, Θουκυδίδη, Ακάθιστο Ύμνο και Γιάννη Ρίτσο.
